اشعث بن میناس: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - ':2.jpg' به ':IM009658.jpg')
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==')
خط ۵: خط ۵:
==مقدمه==
==مقدمه==
وی [[یمنی]] از تیره سکون از [[قبیله کنده]] است<ref>سمعانی، ج۳، ص۲۷۰.</ref>. [[ابن فتحون]] <ref>محمد بن خلف، م۵۲۰؛ نویسنده کتاب الاستلحاق علی الاستیعاب</ref> از این شخص در شمار [[صحابه]] نام برده، ولی وی [[صحابی]] نیست و تنها زمان [[رسول خدا]]{{صل}} را [[درک]] کرده و از این رو [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.</ref> او را در بخش سوم [[الاصابه]] (مخضرمین) قرار داده است. به نظر می‌رسد او نیز در حد یکی از [[رهبران]] [[کنده]] و از جمله کسانی بود که به همراه کندیان به [[رهبری]] [[اشعث بن قیس]]، سر از [[اطاعت]] [[ابوبکر]] برتافتند و بر [[ضد]] او [[شورش]] کردند و حاضر به پرداخت [[زکات]] به او نشدند؛ زیرا پس از [[خیانت]] [[اشعث]] و [[شکست]] کندیان در جیر و کشته شدن نجیریان، اشعث بن میناس با اشعاری بر آنان مویه کرد<ref>طبری، ج۲، ص۵۵۰.</ref>. هنگامی که [[ابوعبیده جراح]] در سال پانزدهم، [[حمص]] را به محاصره درآورد و هرقل نیز برای [[رهایی]] [[مردم]] آنجا از [[محاصره]] [[مسلمانان]] نتوانست کاری از پیش برد، مردم حمص چاره‌ای جز [[تسلیم]] و [[مصالحه]] با مسلمانان ندیدند. [[ابوعبیده]] نیز [[قبایل]] گوناگونی را به [[فرماندهی]] [[عباده بن صامت]] ساکن حمص کرد. از جمله این قبایل، [[قبیله]] سکون به فرماندهی اشعث بن میناس [[سکونی]] بود<ref>طبری، ج۳، ص۹۸؛ ابن خلدون، ج۲، ص۱۰۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.</ref>.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اشعث بن میناس»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۹۵.</ref>
وی [[یمنی]] از تیره سکون از [[قبیله کنده]] است<ref>سمعانی، ج۳، ص۲۷۰.</ref>. [[ابن فتحون]] <ref>محمد بن خلف، م۵۲۰؛ نویسنده کتاب الاستلحاق علی الاستیعاب</ref> از این شخص در شمار [[صحابه]] نام برده، ولی وی [[صحابی]] نیست و تنها زمان [[رسول خدا]]{{صل}} را [[درک]] کرده و از این رو [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.</ref> او را در بخش سوم [[الاصابه]] (مخضرمین) قرار داده است. به نظر می‌رسد او نیز در حد یکی از [[رهبران]] [[کنده]] و از جمله کسانی بود که به همراه کندیان به [[رهبری]] [[اشعث بن قیس]]، سر از [[اطاعت]] [[ابوبکر]] برتافتند و بر [[ضد]] او [[شورش]] کردند و حاضر به پرداخت [[زکات]] به او نشدند؛ زیرا پس از [[خیانت]] [[اشعث]] و [[شکست]] کندیان در جیر و کشته شدن نجیریان، اشعث بن میناس با اشعاری بر آنان مویه کرد<ref>طبری، ج۲، ص۵۵۰.</ref>. هنگامی که [[ابوعبیده جراح]] در سال پانزدهم، [[حمص]] را به محاصره درآورد و هرقل نیز برای [[رهایی]] [[مردم]] آنجا از [[محاصره]] [[مسلمانان]] نتوانست کاری از پیش برد، مردم حمص چاره‌ای جز [[تسلیم]] و [[مصالحه]] با مسلمانان ندیدند. [[ابوعبیده]] نیز [[قبایل]] گوناگونی را به [[فرماندهی]] [[عباده بن صامت]] ساکن حمص کرد. از جمله این قبایل، [[قبیله]] سکون به فرماندهی اشعث بن میناس [[سکونی]] بود<ref>طبری، ج۳، ص۹۸؛ ابن خلدون، ج۲، ص۱۰۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.</ref>.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اشعث بن میناس»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۹۵.</ref>
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۴۰

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

وی یمنی از تیره سکون از قبیله کنده است[۱]. ابن فتحون [۲] از این شخص در شمار صحابه نام برده، ولی وی صحابی نیست و تنها زمان رسول خدا(ص) را درک کرده و از این رو ابن حجر[۳] او را در بخش سوم الاصابه (مخضرمین) قرار داده است. به نظر می‌رسد او نیز در حد یکی از رهبران کنده و از جمله کسانی بود که به همراه کندیان به رهبری اشعث بن قیس، سر از اطاعت ابوبکر برتافتند و بر ضد او شورش کردند و حاضر به پرداخت زکات به او نشدند؛ زیرا پس از خیانت اشعث و شکست کندیان در جیر و کشته شدن نجیریان، اشعث بن میناس با اشعاری بر آنان مویه کرد[۴]. هنگامی که ابوعبیده جراح در سال پانزدهم، حمص را به محاصره درآورد و هرقل نیز برای رهایی مردم آنجا از محاصره مسلمانان نتوانست کاری از پیش برد، مردم حمص چاره‌ای جز تسلیم و مصالحه با مسلمانان ندیدند. ابوعبیده نیز قبایل گوناگونی را به فرماندهی عباده بن صامت ساکن حمص کرد. از جمله این قبایل، قبیله سکون به فرماندهی اشعث بن میناس سکونی بود[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. سمعانی، ج۳، ص۲۷۰.
  2. محمد بن خلف، م۵۲۰؛ نویسنده کتاب الاستلحاق علی الاستیعاب
  3. ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.
  4. طبری، ج۲، ص۵۵۰.
  5. طبری، ج۳، ص۹۸؛ ابن خلدون، ج۲، ص۱۰۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.
  6. هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «اشعث بن میناس»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۹۵.