سلمان فارسی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

هنگامی که [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«ای مؤمنان! هر کس از دینش برگردد خداوند به زودی گروهی را می‌آورد که دوستشان می‌دارد و دوستش می‌دارند؛ در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند، در راه خداوند جهاد می‌کنند و از سرزنش سرزنشگری نمی‌هراسند؛ این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد ارزانی می‌دارد و خداوند نعمت‌گستری داناست» سوره مائده، آیه ۵۴.</ref> نازل شد، برای [[اصحاب]] سؤال شد این افراد چه کسانی هستند که متصف به این اوصاف هستند. بنابراین [[خدمت]] [[رسول خدا]]{{صل}} رسیدند و درباره [[تفسیر]] این آیه از [[حضرت]] سوال کردند. حضرت با دست بر شانه سلمان زد و فرمود: این مرد و پیروانش سپس فرمودند: اگر [[دین]] معلق در ثریا باشد مردانی از [[فارس]]<ref>فارس: در زبان روایات به مجموع ایران، فارس گفته می‌شود نه به آنهایی که فارسی زبان هستند.</ref> به آن دست خواهند یافت<ref>مجمع البیان فی تفسیر القرآن، طبرسی، ج۵، ص۳۲۱.</ref>.<ref>[[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[سلمان فارسی - عباسی (مقاله)|مقاله «سلمان فارسی»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۶۵.</ref>

در سفری [[ابوبکر]] و [[عمر]] و سلمان همراه [[رسول خدا]]{{صل}} بودند. آن دو سلمان را نزد رسول خدا{{صل}} فرستادند تا غذایی بیاورد. انباردار کاروان [[اسامة بن زید]] بود. رسول خدا{{صل}} سلمان را نزد [[اسامه]] فرستاد. او گفت: چیزی نزد من نیست. سلمان [[دست]] خالی برگشت، آن دو پشت سر سلمان گفتند: اگر او را کنار چاهی پر آب بفرستی آب آن خشک می‌شود و هم‌چنین غیبت اسامه را کردند و گفتند: او [[بخیل]] است. سپس بلند شدند در میان وسائل اسامه دنبال مواد غذایی که [[پیامبر]]{{صل}} [[امر]] کرده بود جستجو می‌کردند. رسول خدا{{صل}} آنها را دید و فرمود: چه شده که گوشت تازه در دهان شما دو نفر می‌بینم. گفتند: ای رسول خدا ما امروز گوشت نخوردیم. رسول خدا{{صل}} فرمود: به [[خطا]] رفتید و از گوشت سلمان و و اسامه خوردید (غیبت آن دو نفر را کردید) در این هنگام این [[آیه]] نازل شد:{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای مؤمنان! از بسیاری از گمان‌ها دوری کنید که برخی از گمان‌ها گناه است و (در کار مردم) کاوش نکنید و از یکدیگر غیبت نکنید؛ آیا هیچ یک از شما دوست می‌دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ پس آن را ناپسند می‌دارید و از خداوند پروا کنید که خداوند توبه‌پذیری» سوره حجرات، آیه ۱۲.</ref>.<ref>مجمع البیان فی تفسیر القرآن، طبرسی، ج۹، ص۲۰۳.</ref>.<ref>[[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[سلمان فارسی - عباسی (مقاله)|مقاله «سلمان فارسی»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۷۲-۲۷۳.</ref>