احترام و تکریم امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[تکریم نام حضرت]] هنگام شنیدن، [[از جای خود برخاستن]] و ایستادن است؛ به‌ویژه هنگام شنیدن نام مبارک "[[قائم]]". [[نام‌گذاری فرزندان]] خود به "[[مهدی]]" نوعی [[تکریم]] و اشاعه نام [[حضرت]] است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۲۸.</ref>.

[[خادمان]] [[حرم‌ها]]، با [[سرمایه]] [[عشق]] و [[محبت]] در آستان [[اهل بیت]]{{عم}} [[خدمت]] می‌کنند و [[انتظار]] می‌رود که برخوردشان با [[زوار]]، براساس [[محبت]] و [[دلسوزی]] و [[راهنمایی]] باشد. [[زائران]] نیز باید [[جایگاه]] آنان را بشناسند و [[قدر]] بدانند و مورد [[تکریم]] قرار دهند. [[شهید]] اول می‌نویسد: سزاوار است [[خدام]] [[حرم‌ها]] از [[اهل]] خیر و [[صلاح]] و متدیّن و صاحب [[مروت]] و [[تحمل]] و [[صبوری]] باشند، عصبانی نشوند، برخورد [[خشن]] نداشته باشند، حالت کمک‌رسانی، [[خدمتگزاری]]، [[تکریم]] [[زوار]]، [[ارشاد]] گمشده‌ها، کمک به [[ضعیفان]] و برخورد محبت‌آمیز با واردین داشته باشند، اگر از کسی حرکت نامناسب و [[قصور]] و سهل انگاری دیدند، هشدار و [[تذکر]] دهند و [[موعظه]] کنند و اگر کار خلاف و [[گناه]] دیدند [[نهی از منکر]] کنند<ref>بحارالأنوار، ج ۹۷، ص ۱۳۵، به نقل از دروس.</ref>  در مقابل این خدمات و [[حسن خلق]]، [[زائران]] نیز برخورد کرامت‌آمیز و همراه با [[احترام]] و [[ادب]] و [[همکاری]] با خدمتگزاران آستان [[اولیای خدا]] داشته باشند و با [[مسؤولان]]، مأموران [[نظافت]] و شستشو و انتظامات، [[پذیرایی]] کنندگان، نگهبانان کفشداری‌ها، امانتداران، [[راهنمایی]] کنندگان و خدّام رسمی و افتخاری و هرکس که به نوعی [[افتخار]] [[خدمت]] دارد مورد [[تکریم]] قرار دهند و از [[احسان]] و [[نیکی]] متناسب با [[شأن]] آنان دریغ نورزند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۵۴، ۳۵۵.</ref>.