حکمتهای غائب بودن امام مهدی چیستند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۱۱
، ۸ فوریهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - '؟ ::::::' به '؟ '
جز (جایگزینی متن - '.</ref> ::::::' به '.</ref> ') |
جز (جایگزینی متن - '؟ ::::::' به '؟ ') |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
از اینجا وجه دیگر نیز میتوان [[استنباط]] کرد و آن این است که چون [[غائب]] باشد، هیچکس بر گردن او حقی ندارد که به پاس آن [[حق]] اخلاقا باید از او رعایت کند و اگر نکند مورد طعن قرار گیرد. چنانکه [[فرعون]] بر [[موسی]] {{ع}} منت میکرد: {{متن قرآن|أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ}}<ref>شعراء، ۱۸.</ref> آیا ما تو را در میان خود [[تربیت]] نکردیم از بچهگی و تو مقداری از [[عمر]] خود را در میان ما نگذرانیدی؟ | از اینجا وجه دیگر نیز میتوان [[استنباط]] کرد و آن این است که چون [[غائب]] باشد، هیچکس بر گردن او حقی ندارد که به پاس آن [[حق]] اخلاقا باید از او رعایت کند و اگر نکند مورد طعن قرار گیرد. چنانکه [[فرعون]] بر [[موسی]] {{ع}} منت میکرد: {{متن قرآن|أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ}}<ref>شعراء، ۱۸.</ref> آیا ما تو را در میان خود [[تربیت]] نکردیم از بچهگی و تو مقداری از [[عمر]] خود را در میان ما نگذرانیدی؟ | ||
و [[موسی]] {{ع}} در جواب فرمود: {{متن قرآن|وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ}}<ref>شعراء، ۲۲.</ref> این نعمتی است که تو بر من منت مینهی به اینکه [[بنی اسرائیل]] را [[بنده]] خود ساختهای. | |||
[[حضرت رسول]] {{صل}} میفرمود: "اگر [[ترس]] آن نبود که خواهند گفت گویندگان که: [[محمد]] [[قوم]] خود را [[دعوت]] کرد و ایشان او را خدمت و [[نصرت]] کردند و چون [[ظفر]] یافت و به مقصود رسید ایشان را کشت، هرآینه بسیاری را گردن میزدم"<ref>بحارالانوار، ج ۲۲، ۱۴۱، ح ۱۲۳.</ref>. پس چون [[غائب]] باشد و یکباره ظاهر شود این منتها و این گفتهها نیست و او همه را به دیده [[حق]] واقعی ملاحظه میکند و از هیچ حرمتداری نمیکند تا روی [[زمین]] را از پلیدها صاف گرداند. چه علت از این بهتر که رعایت شود درباره کسی که [[مأمور]] است به [[قیام]] کلی و [[مبارزه]] با هر صنف و هر شخص! | [[حضرت رسول]] {{صل}} میفرمود: "اگر [[ترس]] آن نبود که خواهند گفت گویندگان که: [[محمد]] [[قوم]] خود را [[دعوت]] کرد و ایشان او را خدمت و [[نصرت]] کردند و چون [[ظفر]] یافت و به مقصود رسید ایشان را کشت، هرآینه بسیاری را گردن میزدم"<ref>بحارالانوار، ج ۲۲، ۱۴۱، ح ۱۲۳.</ref>. پس چون [[غائب]] باشد و یکباره ظاهر شود این منتها و این گفتهها نیست و او همه را به دیده [[حق]] واقعی ملاحظه میکند و از هیچ حرمتداری نمیکند تا روی [[زمین]] را از پلیدها صاف گرداند. چه علت از این بهتر که رعایت شود درباره کسی که [[مأمور]] است به [[قیام]] کلی و [[مبارزه]] با هر صنف و هر شخص! | ||
خط ۱۲۶: | خط ۱۲۷: | ||
اگر کسی بگوید: [[خداوند]] که او را برای [[قیام]] مقرر فرموده، این گفته چه معنی دارد که او را بتوانند بکشند؟ | اگر کسی بگوید: [[خداوند]] که او را برای [[قیام]] مقرر فرموده، این گفته چه معنی دارد که او را بتوانند بکشند؟ | ||
جواب این است: با اینکه [[خداوند]] او را برای این امر مقرر کرده، باز هم مانعی ندارد که اگر خود را بر [[دشمن]] ظاهر کند، بتوانند او را بکشند. چنانکه [[موسی]] {{ع}} اگر فرار نمیکرد، ممکن بود او را بکشند، خودش هم گفت: {{متن قرآن|فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ}}<ref>شعراء، ۱۴.</ref>: میترسم مرا بکشند. | |||
و جهتش این است که [[اراده خداوند]] گاهی بهنحوی است که از ولی خود [[حمایت]] کند اگرچه با تظاهر باشد. چنانچه [[ابراهیم]] {{ع}} را از سوختن حفظ فرمود، و گاهی به نحوی است که [[حمایت]] از او مشروط است به عدم تظاهر، پس مانعی ندارد که اگر ظاهر میشد بتوانند او را بکشند. | و جهتش این است که [[اراده خداوند]] گاهی بهنحوی است که از ولی خود [[حمایت]] کند اگرچه با تظاهر باشد. چنانچه [[ابراهیم]] {{ع}} را از سوختن حفظ فرمود، و گاهی به نحوی است که [[حمایت]] از او مشروط است به عدم تظاهر، پس مانعی ندارد که اگر ظاهر میشد بتوانند او را بکشند. | ||
خط ۱۴۲: | خط ۱۴۴: | ||
شما گفتید: اگر علت [[تقیه]] است هرچه بیشتر بماند [[تقیه]] بیشتر و شدیدتر خواهد بود، زیراکه قوا و اسلحه دولتهای قویتر و شدیدتر است؟ | شما گفتید: اگر علت [[تقیه]] است هرچه بیشتر بماند [[تقیه]] بیشتر و شدیدتر خواهد بود، زیراکه قوا و اسلحه دولتهای قویتر و شدیدتر است؟ | ||
جواب: اولا [[خوف]] و [[تقیه]] محدود است نه مطلق. تا آن وقتی است که رخصت [[ظهور]] نیافته و [[مأمور]] به [[قیام]] نگردیده که حفظ و [[حمایت]] [[خداوند]]، او را، مشروط به عدم [[ظهور]] اوست. و اما وقتی که امر به [[قیام]] شود آنوقت [[خوف]] و [[تقیه]] از او برداشته شده، در آن وقت حامی و [[حافظ]] او [[خداوند]] است. مانند اینکه چون مدت مهلت [[فرعون]] به سر رسید به [[موسی]] و [[هارون]] فرمود: بروید به سوی [[فرعون]]. و فرمود: {{متن قرآن|لا تَخَافَا إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى}}<ref>طه، ۴۶.</ref> نترسید من با شما هستم، میبینم و میشنوم. | |||
و ثانیا در وقتی که او [[ظهور]] کند هم مددهای غیبی با او خواهد بود از [[نصرت]] [[ملائکه]] و [[جن]] و هم [[انصار]] او بسیار و هم ابر و باد در [[فرمان]] او است و اسلحه و قوای او شدیدتر از اسلحه و قوای دولتیان خواهد بود. | و ثانیا در وقتی که او [[ظهور]] کند هم مددهای غیبی با او خواهد بود از [[نصرت]] [[ملائکه]] و [[جن]] و هم [[انصار]] او بسیار و هم ابر و باد در [[فرمان]] او است و اسلحه و قوای او شدیدتر از اسلحه و قوای دولتیان خواهد بود. |