طاووس بن کیسان یمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل وابسته}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[طاووس بن کیسان یمانی در | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[طاووس بن کیسان یمانی در علوم قرآنی]]</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۰
مقدمه
وی در سال ۳۳ هـ در یمن زاده شد و در همان جا پرورش یافت.[۱] او موالی بحیر بن ریسان یا ابن هوذه همدانی بود.[۲] نیاکان مادرش از مردمان فارس، و پدرش از خاندان نمر بن قاسط بود.[۳] به گفته ابن مرتضی، طاوس از اصحاب امیرمؤمنان علی(ع)بود [۴] و ابن خلکان نیز نقل می‌‌کند که وی از علی(ع) حدیث شنیده و نقل کرده است،[۵] اما شیخ طوسی نام وی را در زمره اصحاب امام سجاد(ع) برشمرده [۶] که با تاریخ ولادت او سازگار است. اساتید روایی طاوس عبارت‌اند از: امام علی(ع) زید بن أرقم زید بن ثابت و جابر بن عبدالله انصاری.[۷] او علم قرائت را نیز از ابن عباس فرا گرفت[۸] و به زودی از قاریان برجسته روزگار خویش گردید و به «طاوس القرّاء» لقب یافت.[۹]
رجال‌شناسان طاوس را محدثی موثق،[۱۰] فقیهی پرهیزکار [۱۱] و مفسری نامدار برشمرده‌اند.[۱۲] وی در مکه در محلی به نام مدرسه تفسیر درس می‌‌گفت [۱۳] و افراد برجسته‌ای چون مجاهد، عمرو بن دینار و زهری از شاگردانش بوده و از او حدیث آموخته و روایت کرده‌اند.[۱۴]
ابن خلکان مطالبی را نقل کرده که نشانگر موضع‌گیری طاوس در برابر حاکمان جور بوده و از بی‌عدالتی آنان انتقاد نموده است. در روایتی آمده است: هنگامی که در مکه مقابل هشام بن عبدالملک قرار گرفت، با بی‌اعتنایی تمام با وی برخورد کرد و با کلامی از حضرت علی(ع)، هشام را موعظه و مذمت نمود.[۱۵]
گفته شده که وی چهل مرتبه حج به جای آورد[۱۶] و در نهایت یک روز پیش از ترویه، در مزدلفه یا منا درگذشت و هشام بن عبدالملک بر او نماز گزارد.[۱۷] عبدالله بن حسن بن حسن بن علی(ع) پیکر او را بردوش خود حمل، و به خاک سپرد.[۱۸] وفاتش به اختلاف بین سال‌های ۱۰۰ ـ ۱۰۶ هـ آمده است.[۱۹] از طاوس اثری به نام تفسیر برجای مانده است.[۲۰].[۲۱].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ معجم المفسرین ۱/۲۴۲.
- ↑ صفة الصفوة ۲/۱۸۸.
- ↑ الثقات ۴/۳۹۱.
- ↑ طبقات المعتزله ۱۶.
- ↑ وفیات الاعیان ۲/۵۱۰.
- ↑ رجال الطوسی ۹۴.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۵/۹.
- ↑ غایة النهایه ۱/۳۴۱.
- ↑ وفیات الاعیان ۲/۵۱۰.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۵/۹.
- ↑ الثقات ۴/۳۹۱.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۲۴۲ اعیان الشیعه ۷/۳۹۵.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۲۴۲.
- ↑ حلیة الاولیاء ۴/۱۷.
- ↑ وفیات الاعیان ۲/۵۰۹ و۵۱۰.
- ↑ الثقات ۴/۳۹۱.
- ↑ صفة الصفوه ۲/۱۹۰.
- ↑ حلیة الاولیاء ۲/۳.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۵/۱۰ وفیات الاعیان ۲/۵۱۰ حلیة الاولیاء ۴/۳.
- ↑ الذریعه ۴/۲۷۹.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۴۱۰.