حجاج بن محمد مصیصی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
برحسب نقل نویهض وی از [[راویان]] مورداعتماد [[حدیث]]، [[آگاه]] به [[تفسیر]]، اصالتاً [[ترمذی]] و [[اهل بغداد]] و اقامت کننده در «مصّیصه» (شهری در ساحل نزدیک طرسوس) بوده و در آخر زندگی‌اش به [[بغداد]] بازگشته و در آنجا از [[دنیا]] رفته است. از [[ابن جریج]] و غیر او [[روایت]] شنیده و [[یحیی بن معین]] و جماعتی از وی روایت کرده‌اند. صاحبان شش کتاب صحیح [[اهل تسنن]] روایت وی را در کتاب‌های خود آورده‌اند و همۀ ناقدان | برحسب نقل نویهض وی از [[راویان]] مورداعتماد [[حدیث]]، [[آگاه]] به [[تفسیر]]، اصالتاً [[ترمذی]] و [[اهل بغداد]] و اقامت کننده در «مصّیصه» (شهری در ساحل نزدیک طرسوس) بوده و در آخر زندگی‌اش به [[بغداد]] بازگشته و در آنجا از [[دنیا]] رفته است. از [[ابن جریج]] و غیر او [[روایت]] شنیده و [[یحیی بن معین]] و جماعتی از وی روایت کرده‌اند. صاحبان شش کتاب صحیح [[اهل تسنن]] روایت وی را در کتاب‌های خود آورده‌اند و همۀ ناقدان [[رجال حدیث]] او را توثیق کرده و [[احمد بن حنبل]] نیز او را ستوده است. از وی اثری با عنوان [[ناسخ]] القرآن و منسوخه ثبت است<ref>نویهض، معجم المفسرین، ج۱، ص۱۳۴.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۴۳.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۳
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
برحسب نقل نویهض وی از راویان مورداعتماد حدیث، آگاه به تفسیر، اصالتاً ترمذی و اهل بغداد و اقامت کننده در «مصّیصه» (شهری در ساحل نزدیک طرسوس) بوده و در آخر زندگی‌اش به بغداد بازگشته و در آنجا از دنیا رفته است. از ابن جریج و غیر او روایت شنیده و یحیی بن معین و جماعتی از وی روایت کرده‌اند. صاحبان شش کتاب صحیح اهل تسنن روایت وی را در کتاب‌های خود آورده‌اند و همۀ ناقدان رجال حدیث او را توثیق کرده و احمد بن حنبل نیز او را ستوده است. از وی اثری با عنوان ناسخ القرآن و منسوخه ثبت است[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ نویهض، معجم المفسرین، ج۱، ص۱۳۴.
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۴۳.