هشیم بن بشیر سلمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[ | [[ابومعاویه هشیم بن بشیر بن قاسم بن دینار واسطی سلمی معلم]] در سال ۱۰۴ یا ۱۰۵ هـ در بخارا متولد شد.<ref>تهذیب الکمال ۳۰/۲۷۲. </ref> برخی او را [[اهل واسط]] دانسته‌اند.<ref>الثقات ۷/۵۸۷.</ref> وی از [[موالی]] [[بنی سلیم]]<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۴. </ref> بود و در [[بغداد]] سکونت داشت.<ref>تاریخ الاسلام ۱۲/۴۳۲.</ref> از [[زهری]]، [[عمرو بن دینار]] و دیگران [[حدیث]] شنید.<ref> تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.</ref> محدثانی چون شعبه، [[ابن مبارک]]<ref>الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.</ref> و ثوری<ref>تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.</ref> از او [[روایت]] نقل کرده‌اند. | ||
گویند که پدرش آشپز [[حجاج بن یوسف]] بود<ref>المنتظم ۸/۸۸۹.</ref> و هشیم علی‌رغم میل [[پدر]]، به [[تحصیل علم]] و [[کتابت حدیث]] روی آورد و با ابوشیبه [[قاضی]] در [[فقه]] [[مناظره]] کرد.<ref> تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.</ref> وی [[مفسر]]،<ref> طبقات المفسرین (داوودی) ۲/۳۵۳.</ref> [[فقیه]]، [[قاری]] و [[محدث]] بود<ref>معجم المؤلفین ۱۳/۱۵۰.</ref> و در روایت تدلیس می‌‌کرد.<ref>الثقات ۷/۵۸۷.</ref> هشیم در [[قیام]] [[ابراهیم بن عبدالله]]، [[برادر]] [[نفس زکیه]]، در واسط شرکت کرد و پسرش معاویه در آن حادثه کشته شد.<ref>الاعلام ۸/۸۹.</ref> سرانجام در [[شعبان]]<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.</ref> سال ۱۸۳ یا ۱۸۸ <ref>هدیة العارفین ۲/۵۱۰.</ref> در بغداد [[وفات]] یافت<ref>الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.</ref> و در گورستان [[خیزران]] به [[خاک]] سپرده شد.<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.</ref> کتاب التفسیر، السنن، المغازی و القراءات<ref>هدیة العارفین ۲/۵۱۰.</ref> از آثار اوست <ref> الفهرست (الندیم) ۲۸۴.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۸۲۷-۸۲۸.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۲: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۲۰
مقدمه
ابومعاویه هشیم بن بشیر بن قاسم بن دینار واسطی سلمی معلم در سال ۱۰۴ یا ۱۰۵ هـ در بخارا متولد شد.[۱] برخی او را اهل واسط دانسته‌اند.[۲] وی از موالی بنی سلیم[۳] بود و در بغداد سکونت داشت.[۴] از زهری، عمرو بن دینار و دیگران حدیث شنید.[۵] محدثانی چون شعبه، ابن مبارک[۶] و ثوری[۷] از او روایت نقل کرده‌اند.
گویند که پدرش آشپز حجاج بن یوسف بود[۸] و هشیم علی‌رغم میل پدر، به تحصیل علم و کتابت حدیث روی آورد و با ابوشیبه قاضی در فقه مناظره کرد.[۹] وی مفسر،[۱۰] فقیه، قاری و محدث بود[۱۱] و در روایت تدلیس می‌‌کرد.[۱۲] هشیم در قیام ابراهیم بن عبدالله، برادر نفس زکیه، در واسط شرکت کرد و پسرش معاویه در آن حادثه کشته شد.[۱۳] سرانجام در شعبان[۱۴] سال ۱۸۳ یا ۱۸۸ [۱۵] در بغداد وفات یافت[۱۶] و در گورستان خیزران به خاک سپرده شد.[۱۷] کتاب التفسیر، السنن، المغازی و القراءات[۱۸] از آثار اوست [۱۹].[۲۰]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ تهذیب الکمال ۳۰/۲۷۲.
- ↑ الثقات ۷/۵۸۷.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۲/۴۳۲.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
- ↑ الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
- ↑ المنتظم ۸/۸۸۹.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
- ↑ طبقات المفسرین (داوودی) ۲/۳۵۳.
- ↑ معجم المؤلفین ۱۳/۱۵۰.
- ↑ الثقات ۷/۵۸۷.
- ↑ الاعلام ۸/۸۹.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.
- ↑ هدیة العارفین ۲/۵۱۰.
- ↑ الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.
- ↑ هدیة العارفین ۲/۵۱۰.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۲۷-۸۲۸.