عبدالله بن وهب فهری مصری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[عبدالله بن وهب فهری مصری در | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[عبدالله بن وهب فهری مصری در علوم قرآنی]]</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[ | [[ابومحمد عبدالله بن وهب بن مسلم فهری قرشی مصری]] وی در [[ذی قعده]] [[سال]] ۱۲۵<ref>الثقات ۸/۳۴۶.</ref> در [[سرزمین]] [[مصر]]<ref>معجم المفسرین ۱/۳۲۸.</ref> [[چشم]] به [[جهان]] گشود و از هفده سالگی به [[تحصیل علم]] پرداخت. از بزرگانی چون [[مالک بن انس]] و لیث استفاده کرد.<ref>تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶. </ref> در مدت بیست سال که با مالک مصاحب بود، <ref>معجم المفسرین ۱/۳۲۸.</ref> از او قرائت<ref>غایة النهایه ۱/۴۶۳.</ref> و [[فقه]]<ref>تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶.</ref> آموخت و از مالک و [[ابن جریج]] [[روایت]] نقل می‌‌کرد. سحنون و دیگران به [[نقل روایات]] او پرداخته‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۹/۲۲۳ و ۲۲۴. </ref> | ||
ایشان یکی از [[دانشمندان]] و [[فقیهان]] [[مذهب مالکی]] در عصر خود بود. به دنبال پیشنهاد [[قضاوت]]، خود را مخفی کرد و از این کار دوری نمود.<ref>معجم المفسرین ۱/۳۲۸.</ref> بین فقه، [[حدیث]] و [[عبادت]] جمع کرده بود.<ref>الاعلام ۴/۱۴۴.</ref> صد هزار [[حدیث]] را روایت کرده که هفتاد هزار از آن [[احادیث]] در دسترس است. رجال‌شناسان [[عامه]] او را [[ثقه]] و مورد [[اعتماد]] شمرده‌اند.<ref>تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶. </ref> آثارش عبارت‌اند از: کتابی در [[تفسیر]]<ref>معجم المفسرین ۱/۳۲۸.</ref> «الموطأ الکبیر»، «أهوال القیامة»<ref>معجم المؤلفین ۶/۱۶۲.</ref> «الموطأ الصغیر»<ref>کشف الظنون ۲/۱۹۰۷.</ref> «المجالسات عن مالک»<ref>کشف الظنون ۴/۴۲۸.</ref> و «الجامع فی الحدیث».<ref>کشف الظنون ۱/۵۷۶.</ref> سرانجام در [[شعبان]]<ref>غایة النهایه ۱/۴۶۳.</ref> سال ۱۷۷<ref>تاریخ الادب العربی(بروکلمان) ۳/۲۰۱.</ref> یا ۱۹۷ <ref>التاریخ الکبیر ۵/۲۱۸.</ref>در مصر<ref>معجم المفسرین ۱/۳۲۸.</ref> درگذشت.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۴۸۲.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۲: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۲
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابومحمد عبدالله بن وهب بن مسلم فهری قرشی مصری وی در ذی قعده سال ۱۲۵[۱] در سرزمین مصر[۲] چشم به جهان گشود و از هفده سالگی به تحصیل علم پرداخت. از بزرگانی چون مالک بن انس و لیث استفاده کرد.[۳] در مدت بیست سال که با مالک مصاحب بود، [۴] از او قرائت[۵] و فقه[۶] آموخت و از مالک و ابن جریج روایت نقل می‌‌کرد. سحنون و دیگران به نقل روایات او پرداخته‌اند.[۷]
ایشان یکی از دانشمندان و فقیهان مذهب مالکی در عصر خود بود. به دنبال پیشنهاد قضاوت، خود را مخفی کرد و از این کار دوری نمود.[۸] بین فقه، حدیث و عبادت جمع کرده بود.[۹] صد هزار حدیث را روایت کرده که هفتاد هزار از آن احادیث در دسترس است. رجال‌شناسان عامه او را ثقه و مورد اعتماد شمرده‌اند.[۱۰] آثارش عبارت‌اند از: کتابی در تفسیر[۱۱] «الموطأ الکبیر»، «أهوال القیامة»[۱۲] «الموطأ الصغیر»[۱۳] «المجالسات عن مالک»[۱۴] و «الجامع فی الحدیث».[۱۵] سرانجام در شعبان[۱۶] سال ۱۷۷[۱۷] یا ۱۹۷ [۱۸]در مصر[۱۹] درگذشت.[۲۰]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الثقات ۸/۳۴۶.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۳۲۸.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۳۲۸.
- ↑ غایة النهایه ۱/۴۶۳.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۹/۲۲۳ و ۲۲۴.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۳۲۸.
- ↑ الاعلام ۴/۱۴۴.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۳۲۸.
- ↑ معجم المؤلفین ۶/۱۶۲.
- ↑ کشف الظنون ۲/۱۹۰۷.
- ↑ کشف الظنون ۴/۴۲۸.
- ↑ کشف الظنون ۱/۵۷۶.
- ↑ غایة النهایه ۱/۴۶۳.
- ↑ تاریخ الادب العربی(بروکلمان) ۳/۲۰۱.
- ↑ التاریخ الکبیر ۵/۲۱۸.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۳۲۸.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۴۸۲.