جهاد دفاعی

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

جهاد دفاعی در قرآن - جهاد دفاعی در حدیث - جهاد دفاعی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - جهاد دفاعی در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل جهاد دفاعی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

هرگاه ملتی، مورد هجوم و تجاوز حساب شده و غافلگیرانه دشمن قرار گیرد، تمامی قوانین آسمانی و بشری؛ از جمله اسلام، به فرد یا گروه مورد هجوم، حق می‌دهند تا از موجودیت و تمامیت اراضی خود دفاع کند. این نوع از جنگ را اصطلاحاً جهاد دفاعی می‌گویند؛ مانند: جنگ احزاب، احد، موته، تبوک، حنین و.... جهاد دفاعی به طور کلّی به دو معنا آمده است:

1. جمعی: جهاد با کفاری است که به کشور اسلامی هجوم آورده باشند، به گونه‌ای که مال، جان و ناموس مسلمانان به مخاطره افتد؛
2. فردی: جهاد با شخص معینی که درصدد تجاوز به جان، مال و ناموس مسلمانی باشد.

جهاد دفاعی با جهاد ابتدایی از دو جهت تفاوت دارد:

1. در جهاد دفاعی، اجازۀ امام معصومS و یا نائب او شرط نمی‌باشد؛ امّا جهاد ابتدایی، مخصوص زمان پیامبر و یا امام معصومS و مشروط به اذن ایشان است؛
2. جهاد دفاعی به محض احساس خطر برای اسلام و کشور اسلامی، بر هر مکلفی (اعم از زن و مرد) واجب است، ولی جهاد ابتدایی بر زنان واجب نیست.

منابع

• فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی