انکار امام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
در [[روایات]] آمده است: هر کس امامی از [[امامان شیعه]] را منکر شود، [[کافر]] است. و در روایتی از [[امام]] [[موسی کاظم]]{{ع}} آمده است: هر کس یکی از [[امامان]] زنده را [[انکار]] نماید، امامان قبلی را انکار نموده است<ref>اصول کافی، ج۱، ص۳۷۳؛ الغیبة نعمانی، ص۶۳.</ref>. | در [[روایات]] آمده است: هر کس امامی از [[امامان شیعه]] را منکر شود، [[کافر]] است. و در روایتی از [[امام]] [[موسی کاظم]]{{ع}} آمده است: هر کس یکی از [[امامان]] زنده را [[انکار]] نماید، امامان قبلی را انکار نموده است<ref>اصول کافی، ج۱، ص۳۷۳؛ الغیبة نعمانی، ص۶۳.</ref>. | ||
بعد از [[شهادت امام]] موسی کاظم{{ع}}، گروهی از [[شیعیان]]، [[امامت امام رضا]]{{ع}} را انکار کردند و امام موسی کاظم{{ع}} را زنده پنداشتند و از ایشان به عنوان [[آخرین امام]]، یاد نمودند. آنها خود را [[شیعه]] و از [[دوستداران]] [[اهل بیت]]{{ع}} می‌دانستند، اما به [[طمع]] مال‌اندوزی، بر حقیقتی که حتی خود [[امام کاظم]]{{ع}} بارها [[اذعان]] فرموده بودند که [[جانشین]] و امام بعد از من، فرزندم [[علی]] است، [[چشم]] بستند و [[امام رضا]]{{ع}} را منکر شدند. [[تاریخ]] از آنها با عنوان «[[واقفیان]]» نام می‌برد.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۱۲۷.</ref> | بعد از [[شهادت امام]] موسی کاظم{{ع}}، گروهی از [[شیعیان]]، [[امامت امام رضا]]{{ع}} را انکار کردند و امام موسی کاظم{{ع}} را زنده پنداشتند و از ایشان به عنوان [[آخرین امام]]، یاد نمودند. آنها خود را [[شیعه]] و از [[دوستداران]] [[اهل بیت]]{{ع}} می‌دانستند، اما به [[طمع]] مال‌اندوزی، بر حقیقتی که حتی خود [[امام کاظم]]{{ع}} بارها [[اذعان]] فرموده بودند که [[جانشین]] و امام بعد از من، فرزندم [[علی]] است، [[چشم]] بستند و [[امام رضا]]{{ع}} را منکر شدند. [[تاریخ]] از آنها با عنوان «[[واقفیان]]» نام می‌برد.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۱۲۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۶
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
در روایات آمده است: هر کس امامی از امامان شیعه را منکر شود، کافر است. و در روایتی از امام موسی کاظم(ع) آمده است: هر کس یکی از امامان زنده را انکار نماید، امامان قبلی را انکار نموده است[۱]. بعد از شهادت امام موسی کاظم(ع)، گروهی از شیعیان، امامت امام رضا(ع) را انکار کردند و امام موسی کاظم(ع) را زنده پنداشتند و از ایشان به عنوان آخرین امام، یاد نمودند. آنها خود را شیعه و از دوستداران اهل بیت(ع) می‌دانستند، اما به طمع مال‌اندوزی، بر حقیقتی که حتی خود امام کاظم(ع) بارها اذعان فرموده بودند که جانشین و امام بعد از من، فرزندم علی است، چشم بستند و امام رضا(ع) را منکر شدند. تاریخ از آنها با عنوان «واقفیان» نام می‌برد.[۲]
منابع
پانویس
- ↑ اصول کافی، ج۱، ص۳۷۳؛ الغیبة نعمانی، ص۶۳.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۱۲۷.