هشیم بن بشیر سلمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = مفسران | ||
| عنوان مدخل = هشیم بن بشیر سلمی | | عنوان مدخل = هشیم بن بشیر سلمی | ||
| مداخل مرتبط = [[هشیم بن بشیر سلمی در علوم قرآنی]] | | مداخل مرتبط = [[هشیم بن بشیر سلمی در علوم قرآنی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
[[ابومعاویه هشیم بن بشیر بن قاسم بن دینار واسطی سلمی معلم]] در سال ۱۰۴ یا ۱۰۵ هـ در بخارا متولد شد.<ref>تهذیب الکمال ۳۰/۲۷۲. </ref> برخی او را [[اهل واسط]] دانسته‌اند.<ref>الثقات ۷/۵۸۷.</ref> وی از [[موالی]] [[بنی سلیم]]<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۴. </ref> بود و در [[بغداد]] سکونت داشت.<ref>تاریخ الاسلام ۱۲/۴۳۲.</ref> از [[زهری]]، [[عمرو بن دینار]] و دیگران [[حدیث]] شنید.<ref> تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.</ref> محدثانی چون شعبه، [[ابن مبارک]]<ref>الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.</ref> و ثوری<ref>تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.</ref> از او [[روایت]] نقل کرده‌اند. | [[ابومعاویه هشیم بن بشیر بن قاسم بن دینار واسطی سلمی معلم]] در سال ۱۰۴ یا ۱۰۵ هـ در بخارا متولد شد.<ref>تهذیب الکمال ۳۰/۲۷۲. </ref> برخی او را [[اهل واسط]] دانسته‌اند.<ref>الثقات ۷/۵۸۷.</ref> وی از [[موالی]] [[بنی سلیم]]<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۴. </ref> بود و در [[بغداد]] سکونت داشت.<ref>تاریخ الاسلام ۱۲/۴۳۲.</ref> از [[زهری]]، [[عمرو بن دینار]] و دیگران [[حدیث]] شنید.<ref> تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.</ref> محدثانی چون شعبه، [[ابن مبارک]]<ref>الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.</ref> و ثوری<ref>تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.</ref> از او [[روایت]] نقل کرده‌اند. | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مفسران است. هشیم بن بشیر سلمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: هشیم بن بشیر سلمی در علوم قرآنی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابومعاویه هشیم بن بشیر بن قاسم بن دینار واسطی سلمی معلم در سال ۱۰۴ یا ۱۰۵ هـ در بخارا متولد شد.[۱] برخی او را اهل واسط دانسته‌اند.[۲] وی از موالی بنی سلیم[۳] بود و در بغداد سکونت داشت.[۴] از زهری، عمرو بن دینار و دیگران حدیث شنید.[۵] محدثانی چون شعبه، ابن مبارک[۶] و ثوری[۷] از او روایت نقل کرده‌اند.
گویند که پدرش آشپز حجاج بن یوسف بود[۸] و هشیم علی‌رغم میل پدر، به تحصیل علم و کتابت حدیث روی آورد و با ابوشیبه قاضی در فقه مناظره کرد.[۹] وی مفسر،[۱۰] فقیه، قاری و محدث بود[۱۱] و در روایت تدلیس می‌‌کرد.[۱۲] هشیم در قیام ابراهیم بن عبدالله، برادر نفس زکیه، در واسط شرکت کرد و پسرش معاویه در آن حادثه کشته شد.[۱۳] سرانجام در شعبان[۱۴] سال ۱۸۳ یا ۱۸۸ [۱۵] در بغداد وفات یافت[۱۶] و در گورستان خیزران به خاک سپرده شد.[۱۷] کتاب التفسیر، السنن، المغازی و القراءات[۱۸] از آثار اوست [۱۹].[۲۰]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ تهذیب الکمال ۳۰/۲۷۲.
- ↑ الثقات ۷/۵۸۷.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۲/۴۳۲.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
- ↑ الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
- ↑ المنتظم ۸/۸۸۹.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۴/۸۵.
- ↑ طبقات المفسرین (داوودی) ۲/۳۵۳.
- ↑ معجم المؤلفین ۱۳/۱۵۰.
- ↑ الثقات ۷/۵۸۷.
- ↑ الاعلام ۸/۸۹.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.
- ↑ هدیة العارفین ۲/۵۱۰.
- ↑ الجرح و التعدیل ۹/۱۱۵.
- ↑ الطبقات الکبری ۷/۳۱۳.
- ↑ هدیة العارفین ۲/۵۱۰.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۲۷-۸۲۸.