ابورافع: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۲۹: خط ۲۹:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
از او با [[کنیه]] نام برده می‌شود و در نام او [[اختلاف]] است. بیشتر [[اهل]] [[علم]]، نام او را [[اسلم]] دانسته‌اند و برخی [[ابراهیم]] و برخی نام‌های دیگر. وی از چهره‌های برجسته [[تشیع]] و از پیشتازان در تألیف و تدوین و [[دانش]] و از همراهان ارجمند [[امام]] [[نیکان]] است. ابورافع، از [[غلامان]] [[عباس]] ([[عموی پیامبر]]{{صل}}) بود که او را به [[پیامبر]]{{صل}} بخشید. چون [[عباس]]، [[اسلام]] آورد و ابو رافع، خبر [[اسلام آوردن]] او را به [[پیامبر خدا]] داد، [[پیامبر]]{{صل}} او را [[آزاد]] کرد. [[ابو رافع]] در همه جنگ‌های [[پیامبر]]{{صل}} بجز [[بدر]]، شرکت کرد و پس از ایشان با [[استواری]] تمام در کنار [[امیر مؤمنان]] ایستاد و از او جدا نشد. [[ابو رافع]] از جمله [[راویان حدیث غدیر]] است. او را از نیک‌نهادان و شایستگان [[شیعه]] بر شمرده‌اند که در نبردهای [[علی]]{{ع}} نیز همراه او بوده است. [[ابو رافع]]، [[مسئول]] [[بیت المال]] [[امام]]{{ع}} در [[کوفه]] بود و دو [[فرزند]] او، عبیدالله و [[علی]]، از کاتبان مولا{{ع}} بودند. [[ابو رافع]]، کتابی بزرگ با عنوان السنن و القضایا و الأحکام دارد که مشتمل بر ابواب مختلف [[فقه]] است و جمعی از [[محدثان]] بزرگ و از جمله [[فرزندان]] ارجمند وی آن را [[روایت]] کرده‌اند. وی، کتاب‌های دیگری با عناوین أقضیة [[أمیر المؤمنین]]، کتاب الدیات و جز آن دارد که عالمانی بر این باورند که همه اینها ابواب و فصول همان کتاب بزرگ بوده است. [[ابو رافع]]، پس از [[شهادت]] مولا{{ع}} همراه [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} به [[مدینه]] رفت و [[امام حسن]]{{ع}} نیمی از [[خانه علی]]{{ع}} را در [[اختیار]] وی نهاد. وی، از [[پیامبر خدا]] نیز احادیثی را گزارش کرده است. برخی فوت او را در سال ۴۰ [[هجری]] ذکر کرده‌اند<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۸۲۵.</ref>.
[[ابورافع اسلم قبطی بریه]] از قبطیان [[مصر]] و [[اهل]] [[مدینه]] به حساب می‌‌آمد.<ref>الثقات ۳/۱۶.</ref> [[صحابی پیامبر]]{{صل}}،<ref>رجال الطوسی ۵.</ref> [[امام علی]] و [[امام حسن]]{{ع}} بود<ref> رجال النجاشی ۱/۶۴.</ref> و از [[پیامبر]]، امام علی و [[ابن مسعود]] [[روایت]] کرده است.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱۲/۹۲.</ref> فرزندانش «عبیدالله» و «حسن»،<ref>الجرح و التعدیل ۲/۱۴۹.</ref>[[علی بن حسین]]، [[فضل بن عبیدالله]]<ref> سیر اعلام النبلاء ۲/۱۶.</ref> و دیگران از او روایت نقل کرده‌اند.
 
وی از [[محدثان]] [[ثقه]] و [[شیعه]] بود.<ref>خلاصة الاقوال ۳.</ref> [[ابورافع]] [[غلام]] [[عباس بن عبدالمطلب]] بود که او را به پیامبر بخشید. چون ابورافع خبر [[مسلمان]] شدن عباس را به پیامبر{{صل}} داد، [[حضرت]] او را [[آزاد]] کرد.<ref>الطبقات الکبری ۴/۷۳. </ref> او پیش از [[هجرت]] مسلمان شد و همراه [[جعفر بن ابی طالب]] به [[حبشه]] [[مهاجرت]] نمود. او در برخی از [[جنگ‌ها]] شرکت داشت و [[امین]] پیامبر{{صل}} بود. وی پس از [[رحلت]] آن حضرت، تا به [[خلافت]] رسیدن امام علی{{ع}} با او بود و در ۸۵ سالگی [[زمین]] و [[خانه]] خود را در [[خیبر]] و مدینه فروخت و همراه [[امام]] به [[کوفه]] آمد و از سوی حضرت به [[خزانه]] داری [[منصوب]] شد. پس از [[شهادت]] آن حضرت، به همراه امام حسن{{ع}} به مدینه آمد و حضرت نصف [[خانه علی]]{{ع}} و زمینی را به او واگذار کرد.<ref>رجال النجاشی ۱/۶۱ ـ ۶۴.</ref> دو فرزند او عبیدالله و علی کاتب [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} بودند.<ref>اسد الغابه ۱/۴۱.</ref> ابورافع در سال ۴۰ هـ در کوفه<ref>المنتظم ۵/۱۶۷.</ref> یا مدینه<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱۲/۹۲.</ref> از [[دنیا]] رفت. کتاب السنن و الاحکام و القضایا اثر اوست <ref>رجال النجاشی ۱/۶۴.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۷۵ - ۱۷۶.</ref>


== مشایخ در روایت ==
== مشایخ در روایت ==

نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۸

اسلم
آرامگاهمدینه
محل زندگیمدینه
دیناسلام
اطلاعات علمی
استادانابوبکر ؛ عبدالله بن مسعود؛ علی بن ابی طالب؛ عمر بن خطاب؛ ام سلمة
شاگردانأبوبکر بن عبدالرحمن بن حارث بن هشام؛ أسامة بن زید بن أسلم؛ حفص بن أبی حفص سراج؛ سالم بن أبی أمیة قرشی؛ سلیمان بن مهران اعمش
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابورافع اسلم قبطی بریه از قبطیان مصر و اهل مدینه به حساب می‌‌آمد.[۱] صحابی پیامبر(ص)،[۲] امام علی و امام حسن(ع) بود[۳] و از پیامبر، امام علی و ابن مسعود روایت کرده است.[۴] فرزندانش «عبیدالله» و «حسن»،[۵]علی بن حسین، فضل بن عبیدالله[۶] و دیگران از او روایت نقل کرده‌اند.

وی از محدثان ثقه و شیعه بود.[۷] ابورافع غلام عباس بن عبدالمطلب بود که او را به پیامبر بخشید. چون ابورافع خبر مسلمان شدن عباس را به پیامبر(ص) داد، حضرت او را آزاد کرد.[۸] او پیش از هجرت مسلمان شد و همراه جعفر بن ابی طالب به حبشه مهاجرت نمود. او در برخی از جنگ‌ها شرکت داشت و امین پیامبر(ص) بود. وی پس از رحلت آن حضرت، تا به خلافت رسیدن امام علی(ع) با او بود و در ۸۵ سالگی زمین و خانه خود را در خیبر و مدینه فروخت و همراه امام به کوفه آمد و از سوی حضرت به خزانه داری منصوب شد. پس از شهادت آن حضرت، به همراه امام حسن(ع) به مدینه آمد و حضرت نصف خانه علی(ع) و زمینی را به او واگذار کرد.[۹] دو فرزند او عبیدالله و علی کاتب امیرمؤمنان علی(ع) بودند.[۱۰] ابورافع در سال ۴۰ هـ در کوفه[۱۱] یا مدینه[۱۲] از دنیا رفت. کتاب السنن و الاحکام و القضایا اثر اوست [۱۳].[۱۴]

مشایخ در روایت

الگو:فهرست قدیم

روایت‌کنندگان از او

الگو:فهرست قدیم

جستارهای وابسته

منابع

  1. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین
  2. موسوعة الحدیث

پانویس

  1. ↑ الثقات ۳/۱۶.
  2. ↑ رجال الطوسی ۵.
  3. ↑ رجال النجاشی ۱/۶۴.
  4. ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱۲/۹۲.
  5. ↑ الجرح و التعدیل ۲/۱۴۹.
  6. ↑ سیر اعلام النبلاء ۲/۱۶.
  7. ↑ خلاصة الاقوال ۳.
  8. ↑ الطبقات الکبری ۴/۷۳.
  9. ↑ رجال النجاشی ۱/۶۱ ـ ۶۴.
  10. ↑ اسد الغابه ۱/۴۱.
  11. ↑ المنتظم ۵/۱۶۷.
  12. ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱۲/۹۲.
  13. ↑ رجال النجاشی ۱/۶۴.
  14. ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۷۵ - ۱۷۶.
  15. ↑ موسوعة الحدیث
  16. ↑ موسوعة الحدیث
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=ابورافع&oldid=913820»