شرف: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
(←مقدمه) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[شرف]] در اصل به معنای بلندی و مکان بلند است؛ از این‌رو، به جهت [[تشبیه]] بلندی [[معنوی]] به بلندی مکانی، به فردِ بلند مرتبه و بزرگوار، [[شریف]] اطلاق شده است.<ref>مجمع البحرین، واژه «شرف».</ref> | [[شرف]] در اصل به معنای بلندی و مکان بلند است؛ از این‌رو، به جهت [[تشبیه]] بلندی [[معنوی]] به بلندی مکانی، به فردِ بلند مرتبه و بزرگوار، [[شریف]] اطلاق شده است.<ref>مجمع البحرین، واژه «شرف».</ref> | ||
شریف از [[صفات | شریف از [[صفات خداوند متعال]] است؛ زیرا همه [[علوّ]] و بلندمرتبگی از آن او است و او بلند مرتبه‌ترین است؛ چنان که در مرحله بعد صفت اولیای او میباشد. <ref>عوائد الأیام، ص:۴۳۶.</ref> | ||
صفت شریف به کسی که دارای [[مال]] و [[ثروت]] است یا نزد [[مردم]] موقعیت و [[منزلت]] ممتاز [[اجتماعی]] دارد اطلاق می‌شود. بنابر این، شریف هم به کسی که از شرف [[الهی]] و [[آخرتی]] برخوردار است اطلاق میگردد و هم به کسی که دارای شرف [[دنیوی]] است. از سوی دیگر، عنوان شریف گاه صفت [[زمان]] واقع می‌شود، گاه مکان و گاهی [[کلام]].<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۴، صفحه ۶۶۱.</ref> | صفت شریف به کسی که دارای [[مال]] و [[ثروت]] است یا نزد [[مردم]] موقعیت و [[منزلت]] ممتاز [[اجتماعی]] دارد اطلاق می‌شود. بنابر این، شریف هم به کسی که از شرف [[الهی]] و [[آخرتی]] برخوردار است اطلاق میگردد و هم به کسی که دارای شرف [[دنیوی]] است. از سوی دیگر، عنوان شریف گاه صفت [[زمان]] واقع می‌شود، گاه مکان و گاهی [[کلام]].<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۴، صفحه ۶۶۱.</ref> | ||
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۴۴
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
شرف در اصل به معنای بلندی و مکان بلند است؛ از این‌رو، به جهت تشبیه بلندی معنوی به بلندی مکانی، به فردِ بلند مرتبه و بزرگوار، شریف اطلاق شده است.[۱]
شریف از صفات خداوند متعال است؛ زیرا همه علوّ و بلندمرتبگی از آن او است و او بلند مرتبه‌ترین است؛ چنان که در مرحله بعد صفت اولیای او میباشد. [۲]
صفت شریف به کسی که دارای مال و ثروت است یا نزد مردم موقعیت و منزلت ممتاز اجتماعی دارد اطلاق می‌شود. بنابر این، شریف هم به کسی که از شرف الهی و آخرتی برخوردار است اطلاق میگردد و هم به کسی که دارای شرف دنیوی است. از سوی دیگر، عنوان شریف گاه صفت زمان واقع می‌شود، گاه مکان و گاهی کلام.[۳]
منابع
پانویس
- ↑ مجمع البحرین، واژه «شرف».
- ↑ عوائد الأیام، ص:۴۳۶.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، صفحه ۶۶۱.