حسن حکیم‌باشی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{ویرایش غیرنهایی}} | ||
[[پرونده:11263.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[حسن حکیم‌باشی]]]] | [[پرونده:11263.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[حسن حکیم‌باشی]]]] | ||
[[حسن حکیم‌باشی]] (متولد ۱۳۴۵ ش، تهران)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: میرزا [[جواد آقا تهرانی]]، [[محمد صادق سعیدی رها]]، [[سید عز‌الدین زنجانی]] و [[محمد هادی معرفت]] پیگیری کرد. مدیریت گروه قرآن پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی و مدیریت گروه و سر ویراستاری [[فصلنامه پژوهش‌های قرآنی (نشریه)|فصلنامه پژوهش‌های قرآنی]] از جمله فعالیت‌های وی می‌باشد. | [[حسن حکیم‌باشی]] (متولد ۱۳۴۵ ش، تهران)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: میرزا [[جواد آقا تهرانی]]، [[محمد صادق سعیدی رها]]، [[سید عز‌الدین زنجانی]] و [[محمد هادی معرفت]] پیگیری کرد. مدیریت گروه قرآن پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی و مدیریت گروه و سر ویراستاری [[فصلنامه پژوهش‌های قرآنی (نشریه)|فصلنامه پژوهش‌های قرآنی]] از جمله فعالیت‌های وی می‌باشد. | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
<br/><br/><br/><br/> | <br/><br/><br/><br/> | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
* [[:رده:آثار | * [[:رده:آثار حسن حکیم‌باشی|همه آثار معرفی‌شده حسن حکیم‌باشی]] | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۲۰ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۱۸
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
حسن حکیم‌باشی (متولد ۱۳۴۵ ش، تهران)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: میرزا جواد آقا تهرانی، محمد صادق سعیدی رها، سید عز‌الدین زنجانی و محمد هادی معرفت پیگیری کرد. مدیریت گروه قرآن پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی و مدیریت گروه و سر ویراستاری فصلنامه پژوهش‌های قرآنی از جمله فعالیت‌های وی می‌باشد.
او علاوه بر تدریس در حوزه‌های علمیه به تدریس در دانشکده علوم قرآنی و مرکز تربیت مدرس قرآن مشغول است و تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله را به رشته تحریر درآورده است. «اهل بیت (ع) و اسباب نزول»، «نخستین صحیفه تفسیری مصحف علی (ع)» و «سبب نزول آیه ولایت» برخی از این آثار است.[۱]