←مراتب هجرت
(←مقدمه) برچسب: واگردانی دستی |
|||
خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
در گزارشی دیگر، از هجرت اقامت و هجرت [[رجعت]] یاد شده و آمده است که پیامبر با افراد بر «هجرت اقامت» [[بیعت]] میکرد<ref>ابن شبّه، تاریخ المدینه، ج۲، ص۴۸۴-۴۸۵.</ref>. این سخن دلالتی روشنتر بر [[پرهیز]] از تعرب بعد الهجره دارد. با این حال، پیامبر به عنوان [[حاکم]] [[مسلمانان]]، کسانی را از این دستور معاف میداشت و به برخی بازگشت به بادیه پس از هجرت به مدینه را اجازه میداد<ref>جعفریان، رسول، سیره رسول خدا، ج۱، ص۴۲۲.</ref>. | در گزارشی دیگر، از هجرت اقامت و هجرت [[رجعت]] یاد شده و آمده است که پیامبر با افراد بر «هجرت اقامت» [[بیعت]] میکرد<ref>ابن شبّه، تاریخ المدینه، ج۲، ص۴۸۴-۴۸۵.</ref>. این سخن دلالتی روشنتر بر [[پرهیز]] از تعرب بعد الهجره دارد. با این حال، پیامبر به عنوان [[حاکم]] [[مسلمانان]]، کسانی را از این دستور معاف میداشت و به برخی بازگشت به بادیه پس از هجرت به مدینه را اجازه میداد<ref>جعفریان، رسول، سیره رسول خدا، ج۱، ص۴۲۲.</ref>. | ||
در منابع، از کسانی نام بردهاند که پیامبر به آنان اجازه سکونت در بادیه داد؛ از جمله [[سلمة]] | در منابع، از کسانی نام بردهاند که پیامبر به آنان اجازه سکونت در بادیه داد؛ از جمله [[سلمة ابن اکوع]] که در پاسخ به [[اتهام]] [[تعرب]] و ارتدادش از سوی [[حَجّاج]]، به اجازه [[نبوی]] اشاره کرد<ref>عسقلانی، نزار بن عبدالقادر، امداد المنعم، ج۱، ص۱۵۵۵.</ref>. نکته درخور توجه در این گزارش، استناد به اجازه پیامبر برای جواز بیرون آمدن از مدینه و سکونت در بادیه، حتی پس از [[وفات پیامبر]]{{صل}} و در پایان [[خلافت عثمان]] است. در برخی منابع، از [[بادیهنشینی]] که [[تکالیف]] [[اسلامی]] را انجام میدهد و در [[اجرای احکام الهی]] و [[عبادت]] [[خداوند]] میکوشد، [[تجلیل]] شده است<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۱۶، ص۴۴۶.</ref>. توجه به ذیل [[حدیث]] نشان میدهد که به موردی متفاوت از بادیهنشینی که میتوان آن را مقبول و مجاز نامید، نظر دارد؛ زیرا برای [[پرهیز]] از [[تعرب]] تا [[فتح مکه]]، پس از [[هجرت به مدینه]]، هیچ کس [[حق]] اقامت در [[مکه]] نداشت<ref>صالحی شامی، محمد بن یوسف، سبل الهدی، ج۳، ص۳۲۰.</ref>. | ||
اینکه گفتهاند هجرت به مدینه و بازگشت به [[بادیه]] در مواردی مانند انجام کارهای شخصی و معیشتی یا در باره کسی مانند [[سعد ابیوقاص]] که در [[ستیز]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[معاویه]]، در قصر خود در بادیه سکونت کرد، مجاز بوده<ref>سلیمان بن سحمان، کشف غیاهب الظلام، ج۱، ص۳۳۶.</ref>، ادعایی بدون دلیل است؛ زیرا موارد همانند دیگر نیز در دست است که [[مسلمانان]] بیرون آمدن از [[مدینه]] را حتی پس از دوره [[پیامبر]]{{صل}} تعرب میدانستند <ref>نک: بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۸۶؛ اخبار الدولة العباسیه، ص۱۰۷.</ref>. بر این اساس، گر چه پس از فتح یا وفات پیامبر [[هجرت]] پایان گرفت، [[نهی]] از تعرب پایان نیافت. | اینکه گفتهاند هجرت به مدینه و بازگشت به [[بادیه]] در مواردی مانند انجام کارهای شخصی و معیشتی یا در باره کسی مانند [[سعد ابیوقاص]] که در [[ستیز]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[معاویه]]، در قصر خود در بادیه سکونت کرد، مجاز بوده<ref>سلیمان بن سحمان، کشف غیاهب الظلام، ج۱، ص۳۳۶.</ref>، ادعایی بدون دلیل است؛ زیرا موارد همانند دیگر نیز در دست است که [[مسلمانان]] بیرون آمدن از [[مدینه]] را حتی پس از دوره [[پیامبر]]{{صل}} تعرب میدانستند <ref>نک: بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۸۶؛ اخبار الدولة العباسیه، ص۱۰۷.</ref>. بر این اساس، گر چه پس از فتح یا وفات پیامبر [[هجرت]] پایان گرفت، [[نهی]] از تعرب پایان نیافت. |