دعوت به ایمان آوردن به نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پرسش‌ وابسته}} +{{پرسش وابسته}}))
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:


*[[امام رضا]]{{ع}} ـ در بیان علت وجوب شناخت پیامبران و اقرار به رسالت آنان و اذعان به اطاعتشان ـ : از آن جا که در خلقت مردم و توانایی آنان، آنچه موجب تکمیل مصالحشان باشد، وجود ندارد و از طرفی آفریننده، برتر از آن است که دیده شود، و ضعف و ناتوانی آنان از ادراک خداوند، آشکار است، چاره‌ای جز این نبود که فرستاده‌ای [[معصوم]] میان خداوند و مردم در بین باشد تا امر و نهی و تعالیم الهی را به آنان برساند، و آنان را بر راه‌های جلب منافع و دفع زیان‌ها آگاه سازد؛ زیرا در [ترکیب] آفرینش مردم، آنچه به کمک آن، نیازمندی‌های خود را اعم از منافع و زیان‌ها بشناسند، وجود ندارد. اگر شناخت و اطاعت خداوند بر مردم واجب نبود، آمدن پیامبران، برای آنان سودی نداشت و نیازی را برطرف نمی‌کرد، و آمدن پیامبران به خاطر فقدان سود و مصلحت، لغو و بیهوده بود و کار لغو، به دور از صفت خداوندِ حکیمی است که هر چیزی را استوار قرار داده است.<ref>{{عربی|"الإمام الرضا{{ع}} ـ فی عِلَّةِ وُجوبِ مَعرِفَةِ الرُّسُلِ وَالإِقرارِ بِهِم وَالإِذعانِ لَهُم بِالطّاعَةِ ـ :لِأَ نَّهُ لَمّا لَم یَکُن فی خَلقِهِم وقُواهُم ما یُکمِلونَ [1] بِهِ مَصالِحَهُم، وکانَ الصّانِعُ مُتَعالِیا عَن أن یُری، وکانَ ضَعفُهُم وعَجزُهُم عَن إدراکِهِ ظاهِرا؛ لَم یَکُن بُدٌّ لَهُم مِن رَسولٍ بَینَهُ وبَینَهُم، مَعصومٍ، یُؤَدّی إلَیهِم أمرَهُ ونَهیَهُ وأَدَبَهُ، ویَقِفُهُم عَلی ما یَکونُ بِهِ اجتِرارُ مَنافِعِهِم ودَفعُ مَضارِّهِم، إذ لَم یَکُن فی خَلقِهِم ما یَعرِفونَ بِهِ ما یَحتاجونَ إلَیهِ مِن مَنافِعِهِم ومَضارِّهِم. فَلَو لَم یَجِب عَلَیهِم مَعرِفَتُهُ وطاعَتُهُ، لَم یَکُن لَهُم فی مَجیءِ الرَّسولِ مَنفَعَةٌ ولا سَدُّ حاجَةٍ، ولَکانَ یَکونُ إتیانُهُ عَبَثا لِغَیرِ مَنفَعَةٍ ولا صَلاحٍ، ولَیسَ هذا مِن صِفَةِ الحَکیمِ الَّذی أتقَنَ کُلَّ شَیءٍ"}}. عیون أخبار الرضا{{ع}}: ج ۲ ص ۱۰۰، ح ۱، علل الشرائع: ص ۲۵۳ ح ۹ نحوه وکلاهما عن الفضل بن شاذان، بحارالأنوار: ج ۱۱، ص ۴۰، ح ۴۰.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۷۵-۷۷.</ref>
*[[امام رضا]]{{ع}} ـ در بیان علت وجوب شناخت پیامبران و اقرار به رسالت آنان و اذعان به اطاعتشان ـ : از آن جا که در خلقت مردم و توانایی آنان، آنچه موجب تکمیل مصالحشان باشد، وجود ندارد و از طرفی آفریننده، برتر از آن است که دیده شود، و ضعف و ناتوانی آنان از ادراک خداوند، آشکار است، چاره‌ای جز این نبود که فرستاده‌ای [[معصوم]] میان خداوند و مردم در بین باشد تا امر و نهی و تعالیم الهی را به آنان برساند، و آنان را بر راه‌های جلب منافع و دفع زیان‌ها آگاه سازد؛ زیرا در [ترکیب] آفرینش مردم، آنچه به کمک آن، نیازمندی‌های خود را اعم از منافع و زیان‌ها بشناسند، وجود ندارد. اگر شناخت و اطاعت خداوند بر مردم واجب نبود، آمدن پیامبران، برای آنان سودی نداشت و نیازی را برطرف نمی‌کرد، و آمدن پیامبران به خاطر فقدان سود و مصلحت، لغو و بیهوده بود و کار لغو، به دور از صفت خداوندِ حکیمی است که هر چیزی را استوار قرار داده است.<ref>{{عربی|"الإمام الرضا{{ع}} ـ فی عِلَّةِ وُجوبِ مَعرِفَةِ الرُّسُلِ وَالإِقرارِ بِهِم وَالإِذعانِ لَهُم بِالطّاعَةِ ـ :لِأَ نَّهُ لَمّا لَم یَکُن فی خَلقِهِم وقُواهُم ما یُکمِلونَ [1] بِهِ مَصالِحَهُم، وکانَ الصّانِعُ مُتَعالِیا عَن أن یُری، وکانَ ضَعفُهُم وعَجزُهُم عَن إدراکِهِ ظاهِرا؛ لَم یَکُن بُدٌّ لَهُم مِن رَسولٍ بَینَهُ وبَینَهُم، مَعصومٍ، یُؤَدّی إلَیهِم أمرَهُ ونَهیَهُ وأَدَبَهُ، ویَقِفُهُم عَلی ما یَکونُ بِهِ اجتِرارُ مَنافِعِهِم ودَفعُ مَضارِّهِم، إذ لَم یَکُن فی خَلقِهِم ما یَعرِفونَ بِهِ ما یَحتاجونَ إلَیهِ مِن مَنافِعِهِم ومَضارِّهِم. فَلَو لَم یَجِب عَلَیهِم مَعرِفَتُهُ وطاعَتُهُ، لَم یَکُن لَهُم فی مَجیءِ الرَّسولِ مَنفَعَةٌ ولا سَدُّ حاجَةٍ، ولَکانَ یَکونُ إتیانُهُ عَبَثا لِغَیرِ مَنفَعَةٍ ولا صَلاحٍ، ولَیسَ هذا مِن صِفَةِ الحَکیمِ الَّذی أتقَنَ کُلَّ شَیءٍ"}}. عیون أخبار الرضا{{ع}}: ج ۲ ص ۱۰۰، ح ۱، علل الشرائع: ص ۲۵۳ ح ۹ نحوه وکلاهما عن الفضل بن شاذان، بحارالأنوار: ج ۱۱، ص ۴۰، ح ۴۰.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۷۵-۷۷.</ref>
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، '''[http://lib.eshia.ir/27255/15/75 دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۵]'''؛
{{پایان منابع}}


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۴۶: خط ۴۱:
* [[نوید و بیم دادن]]
* [[نوید و بیم دادن]]
* [[فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران]]
* [[فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران]]
{{پایان}}
{{پایان مدخل وابسته}}
{{پایان}}
 
== پرسش‌های وابسته ==
{{پرسش وابسته}}
 
{{پایان پرسش وابسته}}


=='''[[:رده:آثار نبوت|منبع‌شناسی جامع نبوت]]'''==
=='''[[:رده:آثار نبوت|منبع‌شناسی جامع نبوت]]'''==
خط ۶۰: خط ۴۹:
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های نبوت|پایان‌نامه‌شناسی نبوت]].  
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های نبوت|پایان‌نامه‌شناسی نبوت]].  
{{پایان منبع‌ جامع}}
{{پایان منبع‌ جامع}}
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، '''[http://lib.eshia.ir/27255/15/75 دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۵]'''؛
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{نبوت شناسی}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:دعوت به ایمان]]
[[رده:دعوت به ایمان]]