نظام سیاسی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'دولت پیامبر' به 'دولت پیامبر'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'دولت پیامبر' به 'دولت پیامبر')
خط ۲۹: خط ۲۹:


===[[رهبری]] ===
===[[رهبری]] ===
[[پیامبر]]{{صل}} [[رهبری]] این [[نظام سیاسی]] را بر عهده داشت و [[حاکمیت]] [[دولت]] [[پیامبر]]{{صل}}، مطلق بود. [[آیات]] متعددی نیز درباره [[رهبری]] و [[ولایت]] خاص [[پیامبر]]{{صل}} بر همه امور [[جامعه]] نازل شده است؛ مانند: {{متن قرآن|وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ}}<ref>«و از خداوند فرمانبرداری کنید و از پیامبر فرمان برید» سوره مائده، آیه ۹۲.</ref>؛ {{متن قرآن|مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ}}<ref>«هر که از پیامبر فرمانبرداری کند بی‌گمان از خداوند فرمان برده است» سوره نساء، آیه ۸۰.</ref>، {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه ۶.</ref> و {{متن قرآن|لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا}}<ref>«هرگز خداوند برای کافران به زیان مؤمنان راهی نمی‌گشاید» سوره نساء، آیه ۱۴۱.</ref><ref>[[فاطمه عادلی|عادلی، فاطمه]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۰۰-۴۰۱.</ref>.
[[پیامبر]]{{صل}} [[رهبری]] این [[نظام سیاسی]] را بر عهده داشت و [[حاکمیت]] [[دولت پیامبر]]{{صل}}، مطلق بود. [[آیات]] متعددی نیز درباره [[رهبری]] و [[ولایت]] خاص [[پیامبر]]{{صل}} بر همه امور [[جامعه]] نازل شده است؛ مانند: {{متن قرآن|وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ}}<ref>«و از خداوند فرمانبرداری کنید و از پیامبر فرمان برید» سوره مائده، آیه ۹۲.</ref>؛ {{متن قرآن|مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ}}<ref>«هر که از پیامبر فرمانبرداری کند بی‌گمان از خداوند فرمان برده است» سوره نساء، آیه ۸۰.</ref>، {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه ۶.</ref> و {{متن قرآن|لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا}}<ref>«هرگز خداوند برای کافران به زیان مؤمنان راهی نمی‌گشاید» سوره نساء، آیه ۱۴۱.</ref><ref>[[فاطمه عادلی|عادلی، فاطمه]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۰۰-۴۰۱.</ref>.


[[رسول خدا]]{{صل}} در سال نخست هجری، [[پیمان]] عمومی را میان ساکنان یثرب طرح کرد که حداقل در دو قسمت از این [[پیمان]] عمومی، [[داوری]] نهایی به عهده [[خدا]] و [[رسول]] او نهاده شده است<ref>[[فاطمه عادلی|عادلی، فاطمه]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۰۱.</ref>.
[[رسول خدا]]{{صل}} در سال نخست هجری، [[پیمان]] عمومی را میان ساکنان یثرب طرح کرد که حداقل در دو قسمت از این [[پیمان]] عمومی، [[داوری]] نهایی به عهده [[خدا]] و [[رسول]] او نهاده شده است<ref>[[فاطمه عادلی|عادلی، فاطمه]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۰۱.</ref>.
خط ۶۲: خط ۶۲:


===[[مردم]] ===
===[[مردم]] ===
از شاخصه‌های دیگر [[حکومت]]، [[مردم]] هستند. اهل یثرب، از [[قبایل]] [[اوس]] و [[خزرج]] و [[مهاجران]] در کنار [[اقلیت]] [[یهود]]، نخستین جمعیت [[دولت]] [[پیامبر]]{{صل}} بودند و [[نبی اکرم]]{{صل}} تمام اهل یثرب را [[امت]] واحده معرفی کرد و [[حقوق]] و [[تکالیف]] هر کدام از گروه‌ها را بیان فرمود و غیر [[مسلمانان]] نیز چون زیر نظر [[حکومت]] [[پیامبر]] قرار می‌گرفتند، باید به این [[پیمان‌نامه]] و [[قوانین]] آن [[متعهد]] می‌شدند. در یکی از بندهای همان [[پیمان]] عمومی [[مدینه]] آمده است: "[[مسلمانان]] مانند یک [[ملت]] در [[مدینه]] [[زندگی]] خواهند کرد"<ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص ۵۰۱؛ عیون الاثر، ج ۱، ص ۲۲۷ و نهایة الأرب، ص ۳۴۸.</ref>. در بندی دیگر، [[یهودیان]] بنی عوف و [[مسلمانان]]، یک [[امت]] به حساب آمده‌اند که البته در کنار این مسئله به [[حقوق]] آنها درباره [[آزادی]] [[عقیده]] هم تصریح شده است که [[مسلمانان]] و [[یهودیان]] هر کدام در عمل به [[دین]] خود آزاداند<ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص ۵۰۳؛ عیون الاثر، ص ۲۲۸ و نهایة الأرب، ص ۳۵۰.</ref>.
از شاخصه‌های دیگر [[حکومت]]، [[مردم]] هستند. اهل یثرب، از [[قبایل]] [[اوس]] و [[خزرج]] و [[مهاجران]] در کنار [[اقلیت]] [[یهود]]، نخستین جمعیت [[دولت پیامبر]]{{صل}} بودند و [[نبی اکرم]]{{صل}} تمام اهل یثرب را [[امت]] واحده معرفی کرد و [[حقوق]] و [[تکالیف]] هر کدام از گروه‌ها را بیان فرمود و غیر [[مسلمانان]] نیز چون زیر نظر [[حکومت]] [[پیامبر]] قرار می‌گرفتند، باید به این [[پیمان‌نامه]] و [[قوانین]] آن [[متعهد]] می‌شدند. در یکی از بندهای همان [[پیمان]] عمومی [[مدینه]] آمده است: "[[مسلمانان]] مانند یک [[ملت]] در [[مدینه]] [[زندگی]] خواهند کرد"<ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص ۵۰۱؛ عیون الاثر، ج ۱، ص ۲۲۷ و نهایة الأرب، ص ۳۴۸.</ref>. در بندی دیگر، [[یهودیان]] بنی عوف و [[مسلمانان]]، یک [[امت]] به حساب آمده‌اند که البته در کنار این مسئله به [[حقوق]] آنها درباره [[آزادی]] [[عقیده]] هم تصریح شده است که [[مسلمانان]] و [[یهودیان]] هر کدام در عمل به [[دین]] خود آزاداند<ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص ۵۰۳؛ عیون الاثر، ص ۲۲۸ و نهایة الأرب، ص ۳۵۰.</ref>.


[[رسول اکرم]]{{صل}} در بندهای دیگر، [[یهودیان]] بنی‌نجار، بنی‌حارث، بنی‌ساعده، بنی‌جشم، بنی‌ثعلبه و بنی‌اوس را همانند [[یهودیان]] بنی عوف قرار داد و تمام مزایای [[حقوقی]] که برای بنی عوف به رسمیت شناخته بود، به آن [[قبایل]] نیز داده شد و همگی به همراه [[مؤمنان]]، [[امت]] [[واحد]] معرفی شدند<ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص ۵۰۳؛ عیون الاثر، ص ۲۲۸ و نهایة الأرب، ص ۳۵۰.</ref><ref>[[فاطمه عادلی|عادلی، فاطمه]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۰۶.</ref>.
[[رسول اکرم]]{{صل}} در بندهای دیگر، [[یهودیان]] بنی‌نجار، بنی‌حارث، بنی‌ساعده، بنی‌جشم، بنی‌ثعلبه و بنی‌اوس را همانند [[یهودیان]] بنی عوف قرار داد و تمام مزایای [[حقوقی]] که برای بنی عوف به رسمیت شناخته بود، به آن [[قبایل]] نیز داده شد و همگی به همراه [[مؤمنان]]، [[امت]] [[واحد]] معرفی شدند<ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص ۵۰۳؛ عیون الاثر، ص ۲۲۸ و نهایة الأرب، ص ۳۵۰.</ref><ref>[[فاطمه عادلی|عادلی، فاطمه]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۰۶.</ref>.
۲۱۸٬۸۱۳

ویرایش