خطبه ۱۵۲ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

==فرارزی از [[خطبه]]==

*[[بنده]] را سود نکند که خود را در [[عبادت]] به [[رنج]] افکند و در اعمالش [[خلوص]] [[نیت]] به خرج دهد، آن‌گاه که از [[دنیا]] بیرون رود و خدایش را [[ملاقات]] کند، در حالی‌که یکی از این [[گناهان]] به گردن او باشد و از آن [[توبه]] نکرده باشد و آن‌ها چنین‌اند: در عبادتی که [[خداوند]] برای او مقرر کرده کسی را شریک [[خدا]] قرار دهد، یا [[خشم]] خود را فرونشاند به کشتن دیگری، یا کار زشتی را که دیگری مرتکب شده بر زبان راند، یا [[حاجت]] خود را با گذاشتن بدعتی در [[دین]] برآورده سازد، یا با [[مردم]] [[دورویی]] و دوزبانی کند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 350-351.</ref>.

== جستارهای وابسته ==