نامۀ ۲۷ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

==فرازی از [[نامه]]==

*و بدانید، ای [[بندگان خدا]]، که [[پرهیزکاران]]، هم در این دنیای زودگذر سود برند و هم در [[جهان]] [[آینده]] [[آخرت]]. آن‌ها با [[مردم]] [[دنیا]] در کارهای دنیوی شریک شدند و [[مردم]] [[دنیا]] با ایشان در کارهای اخروی شریک نشدند. در [[دنیا]] زیستند، [[نیکوترین]] زیستن‌ها و از [[نعمت]] [[دنیا]] خوردند، [[بهترین]] خوردنی‌ها و از [[دنیا]] بهره‌مند شدند آن‌سان که اهل ناز و [[نعمت]] بهره‌مند شدند و از آن کامیاب شدند، چونان که [[جباران]] خودکامه کام گرفتند. سپس رخت به [[جهان]] دیگر کشیدند با ره‌توشه‌ای که آنان را به مقصد رسانید و با سودایی که سود فراوانشان داد. [[لذت]] [[زهد]] را در [[دنیا]] چشیدند و [[یقین]] کردند که در [[آخرت]] در جوار خداوندند. اگر دست به [[دعا]] بردارند، دستشان را واپس نگرداند و بهره‌شان از خوشی و [[آسایش]] نقصان نگیرد... و بدان، ای [[محمد بن ابی‌بکر]]، تو را بر بزرگ‌ترین سپاهیانم، یعنی [[مردم مصر]]، [[والی]] گردانیدم. پس موظفی که با [[نفس]] خود [[مخالفت]] کنی و حامی [[دین]] خویش باشی، حتی اگر یک ساعت از زندگی‌ات در این [[جهان]] باقی نمانده باشد. برای [[خشنودی]] یکی از آفریدگان، [[خدا]] را به [[خشم]] میاور، زیرا [[خشنودی]] [[خدا]] [[جانشین]] هر چیز شود و چیزی [[جانشین]] [[خشنودی]] [[خدا]] نشود. [[نماز]] را در وقتی که برایش معین شده به‌جای آر و به سبب فراغت از کار، [[نماز]] را پیش مینداز و به سبب اشتغال به کارهای دیگر، [[نماز]] را به تأخیر میفکن و باید که همه کارهای تو تابع [[نماز]] تو باشد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 775.</ref>.

== جستارهای وابسته ==