حزن در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
این واژه معمولاً برای [[خشونت]] و شدت در چیزی به کار می‌رود؛ مثلاً به [[زمین]] محکم و صلب «[[حُزن]]» یا «[[حَزَن]]» گفته می‌شود<ref>معجم مقاییس اللغه، ج۲، ص۵۴؛ مفردات ألفاظ القرآن، ص۲۳.</ref>. بنابراین، [[حزن]] در [[انسان]] به معنای آن گرفتگی و انقباض [[روحی]] است که به واسطه غمی بر [[قلب]] انسان عارض می‌شود و [[ضد]] آن [[سرور]] و [[فرح]] است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۲۰۹.</ref>. | این واژه معمولاً برای [[خشونت]] و شدت در چیزی به کار می‌رود؛ مثلاً به [[زمین]] محکم و صلب «[[حُزن]]» یا «[[حَزَن]]» گفته می‌شود<ref>معجم مقاییس اللغه، ج۲، ص۵۴؛ مفردات ألفاظ القرآن، ص۲۳.</ref>. بنابراین، [[حزن]] در [[انسان]] به معنای آن گرفتگی و انقباض [[روحی]] است که به واسطه غمی بر [[قلب]] انسان عارض می‌شود و [[ضد]] آن [[سرور]] و [[فرح]] است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۲۰۹.</ref>. | ||
به این ترتیب، تفاوت [[خوف]] و حزن در این است که حزن در [[غم]] و [[گرفتاری]] واقع شده به کار می‌رود، ولی خوف در [[نگرانی]] از غم متوقَّعی که هنوز واقع نشده، ولی احتمال وقوع دارد، استعمال می‌شود<ref>انوار التنزیل و أسرار التأویل (ط. دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۱۸ه.ق)، ج۵، ص۱۱۳.</ref>..<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۳۸۸.</ref> | به این ترتیب، تفاوت [[خوف]] و حزن در این است که حزن در [[غم]] و [[گرفتاری]] واقع شده به کار می‌رود، ولی خوف در [[نگرانی]] از غم متوقَّعی که هنوز واقع نشده، ولی احتمال وقوع دارد، استعمال می‌شود<ref>انوار التنزیل و أسرار التأویل (ط. دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۱۸ه.ق)، ج۵، ص۱۱۳.</ref>..<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۳۸۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حزن است. حزن از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حزن در لغت - حزن در قرآن - حزن در حدیث - حزن در کلام اسلامی - حزن در معارف دعا و زیارات - حزن در معارف و سیره سجادی - حزن در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
این واژه معمولاً برای خشونت و شدت در چیزی به کار می‌رود؛ مثلاً به زمین محکم و صلب «حُزن» یا «حَزَن» گفته می‌شود[۱]. بنابراین، حزن در انسان به معنای آن گرفتگی و انقباض روحی است که به واسطه غمی بر قلب انسان عارض می‌شود و ضد آن سرور و فرح است[۲]. به این ترتیب، تفاوت خوف و حزن در این است که حزن در غم و گرفتاری واقع شده به کار می‌رود، ولی خوف در نگرانی از غم متوقَّعی که هنوز واقع نشده، ولی احتمال وقوع دارد، استعمال می‌شود[۳]..[۴]
