سلمة بن کهیل بن حصین: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> سلمة بن کهیل بن حصین در تاریخ اسلامی</div> ==مقدمه== سلمة بن کهیل بن حص...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
[[شیخ طوسی]] و [[برقی]]، سلمه بن کُهیل بن حُصین را از [[اصحاب]] [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} به شمار آوردهاند <ref>رجال طوسی، ص۴۳، ش۸ و رجال برقی، ص۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۷۶.</ref> | [[شیخ طوسی]] و [[برقی]]، سلمه بن کُهیل بن حُصین را از [[اصحاب]] [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} به شمار آوردهاند <ref>رجال طوسی، ص۴۳، ش۸ و رجال برقی، ص۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۷۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۷
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
مقدمه
سلمة بن کهیل بن حصین از محدثان مورد وثوق و از بزرگان و علمای شیعه و از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) بود.
ابن حجر، سلمه را فرزند کهیل بن حصین حضرمی و کنیهاش را «ابو یحیی» و اهل کوفه میداند. همو میافزاید: وی از افراد زیادی مثل ابی جحیفه، جندب بن عبد الله و سعید بن جبیر و... نقل حدیث کرده است و احادیث او متقن و وی از ثقات تابعین و از شیعیان علی بن ابی طالب(ع) است[۱].
شیخ طوسی و برقی، سلمه بن کُهیل بن حُصین را از اصحاب امیرمؤمنان علی(ع) به شمار آوردهاند [۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: تهذیب التهذیب، ج۳، ص۴۴۲ - ۴۴۳ در این سند از یحیی فرزند سلمه نقل میکند. ولادت سلمه به سال ۴۷ ه ق و وفات او عاشورای ۱۲۱ ه ق بوده است. طبق این روایت او زمان حضرت علی(ع) را درک نکرده و قهرا در زمره شیعیان حضرت علی(ع) نبوده است. و طبق سند شیخ طوسی ورجال برقی او از اصحاب حضرت علی(ع) بوده است، و این نقل قول که ولادت او به سال ۴۷ بوده صحیح نمیباشد.
- ↑ رجال طوسی، ص۴۳، ش۸ و رجال برقی، ص۴.
- ↑ ناظمزاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۷۶.