چراغانی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمیشود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = [[چراغانی در حدیث]] - [[چراغانی در کلام اسلامی]] - [[چراغانی در معارف و سیره حسینی]] | |||
| پرسش مرتبط = چراغانی (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== |
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۷
مقدمه
آراستن و آذین بستن خانه و شهر، هنگام جشنها و اعیاد و پیروزیها. در بدو ورود اهل بیت امام حسین(ع) به کوفه و نیز دمشق، مواجه با آذین بندی و چراغانی و مراسم جشن و شادمانی شدند. به نقل بعضی تواریخ: اهل بیت را سه روز در دروازه شام نگهداشتند تا کار چراغانی شان کامل شود و شهر را با زیورها، حلّهها، دیبا و زر و سیم و انواع جواهرات بیارایند. آنگاه مردان، زنان، کودکان، و بزرگسالان، وزیران، و امیران، یهود و مجوس و نصارا و همه اقوام به تفرّج و تفریح بیرون آمدند، با طبلها، دفها، و شیپورها و سرناها و ابزار لهو و لعب دیگر. چشمها را سرمه زده، دستها را حنا بسته و بهترین لباسها را پوشیده و خود را آراسته بودند. شهر چنان وضعی داشت که گویا از همه مردم در سطح شهر دمشق، رستاخیزی بپا شده است. و در چنین وضعی بود که سر مطهّر امام حسین(ع) را وارد کردند که بر فراز نیزه بود و پشت سر آن، اسیران اهل بیت را از دروازه ساعات به داخل آوردند...[۱]. تبلیغات امویان وانمود کرده بود که بر دشمنان خلیفه و بر یاغیان پیروز شدهاند و خاندان آنها را به اسارت گرفته و آوردهاند. تا آنجا که سهل بن سعد در سفر خود به دمشق عبور میکند و با دیدن چراغانی و دف و طبل، میپرسد: آیا شما در شام، عیدی دارید که ما از آن بی خبریم؟می گویند: سر حسین(ع) را از عراق به شام میآورند! همین سعد متأثر میشود و در مقابل خواسته سکینه، دختر امام، به نیزه داری که سر سید الشهدا را میبرد، ۴۰۰ درهم میدهد تا سر مطهّر را پیشاپیش اسرا ببرد و مردم به چهره اهل بیت نگاه نکنند[۲]. امّا زینب و سجاد(ع) جشن را با سخنرانیها و خطابههایشان تبدیل به عزا کردند و آن پیروزی را در کام یزید، تلخ ساختند[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۳۶۹.
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۳۷۰.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۴۶.