حمله حیدری - باذل مشهدی (کتاب): تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n)) |
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sپیوند\sبه\sبیرون\s\=\= \*\[(.*)\]' به '') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
* [http://malekmuseum.org/artifact/1393.04.05075%2F000/%D8%B4%D8%B9%D8%B1+%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C+%D8%B4%D8%B9%D8%B1+%D9%85%D8%B0%D9%87%D8%A8%DB%8C-%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87+%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%B1%DB%8C وبگاه کتابخانه و موزه ملی ملک] | * [http://malekmuseum.org/artifact/1393.04.05075%2F000/%D8%B4%D8%B9%D8%B1+%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C+%D8%B4%D8%B9%D8%B1+%D9%85%D8%B0%D9%87%D8%A8%DB%8C-%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87+%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%B1%DB%8C وبگاه کتابخانه و موزه ملی ملک] | ||
* [http://www.imamalislib.org/all/?page=book&id=3384 جلد نخست - وبگاه مرکز اطلاعات و اسناد کتابخانه تخصصی امیرالمؤمنین علی {{ع}}] | * [http://www.imamalislib.org/all/?page=book&id=3384 جلد نخست - وبگاه مرکز اطلاعات و اسناد کتابخانه تخصصی امیرالمؤمنین علی {{ع}}] |
نسخهٔ ۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۹
حمله حیدری | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | میرزا محمد رفیع باذل مشهدی |
موضوع | مثنویهای ولایی، امامت و ولایت |
مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات اسلام|انتشارات انتشارات اسلام]][[رده:انتشارات انتشارات اسلام]] |
وابسته به | (نامعلوم) |
محل نشر | تهران، ایران |
سال نشر | ۱۳۸۳ ش |
چاپ | هشتم |
شابک | ۹۷۸۹۶۴۵۸۴۳۲۱۰ |
شماره ملی | ۳۶۳۱۵۷۴ |
حمله حیدری، کتابی است که با زبان فارسی در قالب شعر به رشادتهای و منقبتهای امیرالمؤمنین (ع) در غزوات پیامبر اکرم (ص) میپردازد. این کتاب اثر میرزا محمد رفیع باذل مشهدی است و انتشارات اسلام انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در این باره اطلاعاتی در دست نیست.
فهرست کتاب
در اینباره اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورنده
آقای میرزا محمد رفیع باذل مشهدی (متولد دهلی، متوفی ۱۱۲۳ ق)، از امرا و ادیب و شاعر پارسیسرای شبه قاره هند در قرون یازدهم و دوازدهم قمری میباشد. شغل دیوانی نزد شاهزاده معزالدین، فرزند عالمگیر در هند، مأمور حراست قلعه گوالیار و سرودن اشعار از جمله فعالیتهای وی است. از آثار بهجامانده از وی: «انشای باذل»، «اعتقادیه»، «منشآت» و «دیوان باذل» است.[۲]