زبور: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (خنثی‌سازی نسخهٔ 958294 از Hosein (بحث))
برچسب: خنثی‌سازی
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sمنابع\s\=\=↵\{\{منابع\}\}↵\*(.*)↵\*(.*)↵↵\=\=' به '== منابع == {{منابع}} *$1 *$2 {{پایان منابع}} ==')
خط ۱۹: خط ۱۹:
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']].
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']].
{{پایان منابع}}


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۸ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۵

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل زبور (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

چیستی زبور

زبور کتابی اخلاقی

  • باید توجه داشت کتاب‌های آسمانی بر دو دسته‌اند: یک دسته احکام تشریعی ویژه‌ای دارند و از آیینی نو سخن می‌گویند و دیگر، کتاب‌هایی که احکام جدیدی در خود ندارند؛ بلکه بیش‌تر به موضوعات و مسائل اخلاقی می‌پردازند. زبور از دستۀ دوم است[۸]. گواه بر این حقیقت این است که، مزامیر در ضمن‌ عهد عتیق‌ و پس از تورات جای دارد و حالت مستقل ندارد[۹].
  • یهودیان و مسیحیان خود معترف ‌اند که از ۱۵۰ مزمور در عهد عتیق، تنها ۷۱ یا ۷۳ مزمور را می‌توان به داوود(ع) نسبت داد و دیگر مزامیر در سالیان دیگر افزوده شده‌اند[۱۰]. مزامیر از آغاز تا انجام به صورت شعر است و بخش بزرگ آن به دعا و پرستش می‌پردازد. مزامیر را نمی‌توان مجموعه‌ای مدون از آموزه‌های الهیاتی دانست. الهیات مزامیر، بیش‌تر بر حالت اعتراف و مبتنی بر حمد و ثنا است نه نظام‌مند و استدلالی، از این رو نمی‌توان با خلاصه کردن این الهیات یا بیان آن به گونۀ عینی، تصویری درست از آن به دست داد؛ زیرا هر گونه جمع‌بندی مزامیر، مشکلاتی ایجاد می‌‌کند. مزامیر، مجموعه‌ای بزرگ از قطعات مستقل و مختلفی است که برای اهداف گوناگون و در قرون متمادی نوشته شده‌اند با فراهم آوردن تلخیصی از مزامیر نه تنها کامل نمی‌شود بلکه از پاره‌ای جهات هم تصنعی جلوه می‌کند[۱۱]. این همه، حکایت از آن دارد که کتاب زبور فعلی را نمی‌توان یک کتاب شریعت و کاملًا آسمانی پنداشت[۱۲].

زبور و مهدویت

پرسش مستقیم

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. اعلام القرآن‌، ص۳۴۶ ـ ۳۴۷؛ معارف و معاریف‌، ج۳، ص۱۱۱۳.
  2. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۱۴، ص۳۳.
  3. ﴿إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَى وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا«ما به تو همان‌گونه وحی فرستادیم که به نوح و پیامبران پس از وی، و به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی فرستادیم و به داود زبور دادیم» سوره نساء، آیه ۱۶۳.
  4. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۷۵.
  5. ﴿وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَى بَعْضٍ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا«و پروردگار تو به هر کس که در آسمان‌ها و زمین است داناتر است و بی‌گمان ما برخی از پیامبران را بر برخی (دیگر) برتری بخشیدیم و به داود، زبور دادیم» سوره اسراء، آیه ۵۵.
  6. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ج ۱۲، ص ۱۶۱.
  7. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۷۵.
  8. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ج ۴، ص ۲۱۴.
  9. کتاب مقدس‌، ۸۳۰.
  10. قاموس کتاب مقدس‌، ۸۰۰ ـ۷۹۶؛ تاریخ مختصر ادیان بزرگ‌، ص ۲۷۹ ـ ۲۸۰.
  11. دائرة المعارف کتاب مقدس‌، ۱۹۶.
  12. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۷۶.
  13. «و در زبور پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.
  14. عهد عتیق: کتاب مزامیر، مزمور ۳۷.
  15. ر.ک: حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۲۹.
  16. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ج۱۳، ص ۵۲۰.
  17. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۷۶.