مؤلفههای حکومت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، | # [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[نظریه حکومت (کتاب)|'''نظریه حکومت''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۵
مقدمه
حکومتی که رهبری امت ـ بهمعنای عام ـ را به عهده میگیرد، به دو عنصر اساسی نیازمند است:
قدرت ـ که رکن اول حکومت را میسازد ـ یعنی توانی که حکومت با آن میتواند نقش خود را در استقرار نظام، برقراری عدالت و پیادهسازی اهداف حکومت در پیشرفت جامعه و رشد دادن داراییها، تواناییها و درآمدهای آن، ایفا کند.
مشروعیت ـ رکن دوم حکومت ـ بهمعنای عنصری است که حقانیت و مشروعیت حکومت را تأمین میکند؛ یعنی به حکومت، حق و مشروعیت اِعمال اراده میدهد و حق دخالت او را در ایجاد نظم عادلانه به عنوان دخالتی مشروع و عادلانه تأمین میکند. بدون مشروعیت، حکومت به [[استبداد|استبدادی ظالمانه بدل میشود که باید جامعه یا امت برای کنترل یا نابود و تبدیل کردن آن به حکومتی مشروع، تلاش کند.
بنابراین حکومت ـ هر حکومتی و در هر جامعهای ـ از هیچیک از این دو رکن بینیاز نخواهد بود و با فقدان هر یک از آنها، یکی از عناصر سازندهاش را از دست میدهد. اگر حکومت، عنصر اول را از دست بدهد، مصداق بیرونی و واقعیتش بهعنوان یک حکومت عینی را از دست میدهد و اگر عنصر دوم را از دست بدهد، مشروعیتش را باخته و در نتیجه، به پدیدهای منفی بدل میگردد که مصالح امت را تهدید میکند و برای بنیاد وجودی آن بهعنوان امتی دارای اراده آگاه و مستقل، خطرساز میشود.
امت میتواند منبع رکن اول حکومت یعنی قدرت باشد و خداوند منبع رکن دوم حکومت یعنی مشروعیت است[۱].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ اراکی، محسن، نظریه حکومت، فصل اول.