جز
جایگزینی متن - 'حضرت حمیده' به 'حضرت حمیده'
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'حضرت حمیده' به 'حضرت حمیده') |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حضرت حمیده در حدیث]] - [[حضرت حمیده در معارف و سیره نبوی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حضرت حمیده در حدیث]] - [[حضرت حمیده در معارف و سیره نبوی]]</div> | ||
==[[حضرت | ==[[حضرت حمیده]]، [[مادر امام کاظم]]{{ع}}== | ||
حمیده، [[مادر]] گرامی [[امام]] [[موسی کاظم]]{{ع}}، از [[بانوان]] ارجمند و بافضیلت عصر خود بود. در [[فضیلت]] حمیده همین بس که [[امام باقر]]{{ع}} در اولین [[دیدار]] با او، وی را بسیار ستود و به [[عقد]] فرزندش، [[امام صادق]]{{ع}} در آورد. او دارای [[فضائل]] و [[مناقب]] فراوان بود. [[راویان]] و [[مورخان]]، وی را بانویی دانشمند و [[راوی حدیث]] خواندهاند<ref>تنقیح المقال، ج۳، قسم ۲، ص۷۶.</ref>. حمیده بعد از [[ازدواج]] با امام صادق{{ع}}، بر اثر تعلیمات ایشان، به مرتبه بالایی از [[کمالات]] دست یافت؛ به گونهای که امام صادق{{ع}} به [[زنان]] دستور میداد [[احکام شرعی]] خود را از او فرابگیرند<ref>حیاة الامام موسی بن جعفر{{ع}}، ج۱، ص۴۳.</ref>. | حمیده، [[مادر]] گرامی [[امام]] [[موسی کاظم]]{{ع}}، از [[بانوان]] ارجمند و بافضیلت عصر خود بود. در [[فضیلت]] حمیده همین بس که [[امام باقر]]{{ع}} در اولین [[دیدار]] با او، وی را بسیار ستود و به [[عقد]] فرزندش، [[امام صادق]]{{ع}} در آورد. او دارای [[فضائل]] و [[مناقب]] فراوان بود. [[راویان]] و [[مورخان]]، وی را بانویی دانشمند و [[راوی حدیث]] خواندهاند<ref>تنقیح المقال، ج۳، قسم ۲، ص۷۶.</ref>. حمیده بعد از [[ازدواج]] با امام صادق{{ع}}، بر اثر تعلیمات ایشان، به مرتبه بالایی از [[کمالات]] دست یافت؛ به گونهای که امام صادق{{ع}} به [[زنان]] دستور میداد [[احکام شرعی]] خود را از او فرابگیرند<ref>حیاة الامام موسی بن جعفر{{ع}}، ج۱، ص۴۳.</ref>. | ||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==[[تولد]] فرزند== | ==[[تولد]] فرزند== | ||
[[بهترین]] [[فضیلت]] [[حضرت | [[بهترین]] [[فضیلت]] [[حضرت حمیده]] آن است که [[امام]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} از دامان [[پاک]] او پا به عرصه وجود گذاشت. امام [[جعفر صادق]]{{ع}} در [[سال ۱۲۸ هجری]] همراه [[همسر]] حامله و تعدادی از [[اصحاب]] خود، به [[حج]] مشرف شد. بعد از [[مراسم عبادی]] حج، وقتی به [[سرزمین]] [[ابوا]] رسیدند، حمیده موسی بن جعفر{{ع}} را به [[دنیا]] آورد<ref>احقاق الحق، ج۱۲، ص۲۹۷.</ref>. | ||
[[ابوبصیر]] میگوید: در سالی که حضرت امام [[موسی]]{{ع}} متولد شد، من همراه تعدادی از [[دوستان]] در [[خدمت]] [[حضرت صادق]]{{ع}}، به [[سفر حج]] رفته بودم. وقتی به [[منزل]] «ابوا» رسیدیم، حضرت صادق{{ع}} برای ما نهارطلبید و خدمتکار آن حضرت، غذای بسیار نیکویی برای ما آورد. در بین [[غذا خوردن]]، پیکی از جانب حمیده به خدمت آن حضرت آمد و عرض کرد: حمیده میگوید اثر وضع حمل در من ظاهر شده است - امام از پیش به حمیده فرموده بود: زمانی که اثر وضع حمل بر تو ظاهر شد مرا باخبر کن - [[امام صادق]]{{ع}} خوشنود شد و به سوی [[خیمه]] حمیده رفت و بعد از اندک زمانی با [[خوشحالی]] و [[خنده]] بازگشت. گفتیم: [[خدا]] همیشه شما را خندان و دلتان را شاد گرداند؛ حال حمیده چگونه بود؟ فرمود: خداوند، حمیده را به [[سلامت]] داشت و به من پسری عطا فرمود که بهترین [[خلق]] خداست و حمیده خبری به من داد که من از او آگاهتر بودم. عرض کردم: فدایت گردم! حمیده به شما چه خبری داد؟ فرمود: حمیده گفت: پسرم که به دنیا آمد، دستهای خود را بر [[زمین]] گذاشت و سر خود را به سوی [[آسمان]] بلند کرد. من به حمیده گفتم: این، علامتِ ولادت [[انبیا]] و اوصیاست<ref>دلائل الامامه، ص۳۰۴؛ عیون المعجزات، ص۹۵؛ بحارالانوار، ج۲، ص۳؛ عوالم، ج۲۱، ص۲۰.</ref>. | [[ابوبصیر]] میگوید: در سالی که حضرت امام [[موسی]]{{ع}} متولد شد، من همراه تعدادی از [[دوستان]] در [[خدمت]] [[حضرت صادق]]{{ع}}، به [[سفر حج]] رفته بودم. وقتی به [[منزل]] «ابوا» رسیدیم، حضرت صادق{{ع}} برای ما نهارطلبید و خدمتکار آن حضرت، غذای بسیار نیکویی برای ما آورد. در بین [[غذا خوردن]]، پیکی از جانب حمیده به خدمت آن حضرت آمد و عرض کرد: حمیده میگوید اثر وضع حمل در من ظاهر شده است - امام از پیش به حمیده فرموده بود: زمانی که اثر وضع حمل بر تو ظاهر شد مرا باخبر کن - [[امام صادق]]{{ع}} خوشنود شد و به سوی [[خیمه]] حمیده رفت و بعد از اندک زمانی با [[خوشحالی]] و [[خنده]] بازگشت. گفتیم: [[خدا]] همیشه شما را خندان و دلتان را شاد گرداند؛ حال حمیده چگونه بود؟ فرمود: خداوند، حمیده را به [[سلامت]] داشت و به من پسری عطا فرمود که بهترین [[خلق]] خداست و حمیده خبری به من داد که من از او آگاهتر بودم. عرض کردم: فدایت گردم! حمیده به شما چه خبری داد؟ فرمود: حمیده گفت: پسرم که به دنیا آمد، دستهای خود را بر [[زمین]] گذاشت و سر خود را به سوی [[آسمان]] بلند کرد. من به حمیده گفتم: این، علامتِ ولادت [[انبیا]] و اوصیاست<ref>دلائل الامامه، ص۳۰۴؛ عیون المعجزات، ص۹۵؛ بحارالانوار، ج۲، ص۳؛ عوالم، ج۲۱، ص۲۰.</ref>. |