تفسیر عرفانی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{امامت}}

[[تفسیر عرفانی]] عبارت از این است که [[قرآن]] علاوه بر ظواهر، دارای بواطنی است که از راه تصور یا از طریق [[کشف]] و شهود عرفانی می‌‌توان به آن دست یافت. اینگونه تفاسیر را به دو قسم فیضی ـ اشاری (عملی) و تفسیر مبتنی بر عرفان نظری تقسیم کرده‌اند. در نوع اول، [[عارفان]]، [[آیات قرآنی]] را بر معنایی مغایر با مفاهیم ظاهری و به مقتضای اشارات پنهانی و رمزی [[تأویل]] می‌‌کنند و نوع دوم تحت تأثیر [[مکتب]] و آثار [[عرفانی]] [[ابن عربی]] به‌ویژه آموزه وحدت وجود پدید آمد. این نوع از تفسیر دارای ضوابط و معیارها و مبانی خاص خود است و در جای خود موافقان و مخالفانی دارد.