سیمای حضرت مهدی

سیمای حضرت مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سیمای حضرت مهدی در قرآن - سیمای حضرت مهدی در حدیث - سیمای حضرت مهدی در نهج البلاغه - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

• احادیثی معتبر از شیعه و سنی ویژگی‌های ظاهری امام مهدی (ع) را ترسیم کرده‌اند. بنابراین روایات، آن امام همام (ع) چهره‌ای گندمگون دارد با ابروانی کشیده، چشمانی سیاه و درشت و نافذ، شانه پهن، دندان‌هایی براق و با فاصله، بینی کشیده و زیبا و پیشانی بلند. استخوان بندی‌اش استوار و خوش ترکیب است و انگشتانی درشت دارد. گونه‌هایش گم گوشت و اندکی به زردی می‌گرایند. بر گونه راستش خالی سیاه جای گرفته است. عضلات بدنش ورزیده و پیچیده‌اند. بلندی موی سرش به قدری است که به لاله گوش رسیده است. چهره‌اش در هاله‌ای از شرم بزرگوارانه و شکوهمند پوشیده است و نشان از حشمت و شکوه رهبری دارد. نگاهش آدمی را دگرگون می‌کند و خروشش دریاسان است و فریادش همه‌گیر.
• پیامبر اسلام (ص) درباره ویژگی‌های ظاهری او می‌فرماید: "مهدی از من است. پیشانی‌اش گشاده است و نورانی، و بینی‌اش باریک و کشیده". در روایتی دیگر می‌فرماید: "مهدی از نسل‌ من است. سیمایش همچون ماه تابان است و صورتش گرد و درخشان. رنگش عربی [گندمگون‌] است و جثه‌اش اسرائیلی [راست قامت و بلند] است". نیز فرموده است: "مهدی طاووس اهل بهشت است و هاله‌ای از نور او را احاطه کرده است". در روایتی دیگر آمده است: "محاسنش انبوه است و بر گونه راست، خالی زیبا دارد". امام علی (ع) نیز او را چنین وصف می‌کند: "چهره‌اش زیبا است و موهایش فریبا و درخشندگی صورتش بر سیاهی محاسنش غلبه دارد" و امام باقر (ع) می‌فرماید: "چهره‌اش سرخ و سفید است و همانند ستارگان می‌درخشد. موی سرش پُر است و دندان‌های پیش‌اش سفید و درخشان‌اند و با فاصله. پیشانی‌اش بلند و تابناک است".
• در روایتی از امام صادق (ع) آمده است: "چون ظهور می‌کند، کهنسال است؛ ولی جسم و سیمای او جوان است. نیروی فراوانی دارد و زورمند است .... اگر بر کوه‌ها بانگ برزند، فرو می‌ریزند". همان گونه که احادیث و روایات فراوانی درباره سیمای ظاهری امام مهدی (ع) نقل کرده‌اند، درباره سیمای باطنی و صفات اخلاقی‌اش نیز بسیار نقل کرده‌اند. از آن جمله است روایتی که امام حسین (ع) می‌فرماید: "مهدی را از وقار و سکینه‌اش خواهید شناخت و اینکه حلال و حرام را می‌شناسد و همگان بدو نیازمندند و او از همه بی‌نیاز". و امام رضا (ع) می‌فرماید: "خوی نیک او همانند جدش پیامبر اکرم (ع) است. به مردم از خود آنان دلسوزتر است، از پدر و مادر بر آنان مهربان‌تر است و خضوعش در پیشگاه خداوند از هر کس بیش‌تر است. اگر مردمان را به کاری فرا می‌خواند، خود بدان پایبندتر است و اگر از چیزی منعشان می‌کند، خود بیش‌تر از آن گریزان است. دو نشانه آشکار دارد: یک دانش بیکران و دیگر، دعای مستجاب. آنچه در آینده خبر می‌دهد به صورت پیمانی است که از پدران خود از رسول اکرم (ص) به ارث برده است". همچنین می‌فرماید: "مهدی جامه‌ای خشن در می‌پوشد و نان جو می‌خورد".

منابع

• فرهنگ شیعه