احمر بن جزء سدوسی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '\{\{صحابه\}\}\n↵\[\[رده\:(.*)\]\]↵\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]↵\[\[رده\:اصحاب پیامبر\]\]' به 'رده:مدخل رده:اعلام رده:اصحاب پیامبر') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[احمر بن جزء سدوسی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== |
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۰۱
مقدمه
وی از تیره شیبان بن ذهل[۱] از بکر بن وائل، از قبیله ربیعة بن نزار است[۲]. نام پدرش را «سواء بن جری» [۳]، «معاویة بن جزی»[۴]، «جزة»[۵]، «جَزی»[۶]، «سواء بن جزء»، «شهاب بن جزء»[۷]، «جزء بن معاویه»، «جِزِیّ»[۸]، «جَزء بن شهاب»[۹]، «سواد بن جَزی»[۱۰] و «جِزِیّ بن شهاب» آوردهاند[۱۱] که قطعاً در برخی موارد تصحیف و در پارهای موارد جابه جایی در نام صورت گرفته است. کنیهاش را «ابوشعیل»[۱۲]، «ابواسماعیل»[۱۳]، «ابوسعید»[۱۴] و «ابوجزء» [۱۵] گفتهاند.
او را در شمار صحابه ساکن بصره آورده[۱۶]، بدین سبب وی را بصری نیز خواندهاند [۱۷]. ابن عبدالبر[۱۸] او را مولای حارث سدوسی معرفی کرده است. اما براساس تنها روایت او که حسن بصری آن را نقل کرده، وی به صاحب رسول الله(ص) یا مولی رسول الله(ص) وصف شده است. مضمون این روایت درباره تجافی رسول خدا(ص) در سجده است[۱۹]. ابن حجر[۲۰]، افزوده که باوردی [۲۱] از «احمر» روایت دیگری نقل کرده، ولی هیچ اشارهای به متن و یا مضمون آن نکرده است.[۲۲]
منابع
پانویس
- ↑ ابن قانع، ج۱، ص۵۷.
- ↑ ابن حزم، ص۳۱۷.
- ↑ خلیفة بن خیاط، ص۱۲۰ و ۳۱۶.
- ↑ ابن حبان، مشاهیر، ص۷۳.
- ↑ ابن جوزی، ص۱۶۰.
- ↑ بخاری، ج۲، ص۶۲؛ ابن حجر، ج۱، ص۱۸۶.
- ↑ مزی، ج۱، ص۴۷۷؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۱، ص۱۷۷.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۶۶.
- ↑ ذهبی، ج۱، ص۹.
- ↑ ابن قانع، ج۱، ص۵۷.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۱۷۵.
- ↑ بغوی، ج۱، ص۱۶۹.
- ↑ ابن جوزی، ص۱۶۰.
- ↑ طوسی، ص۲۵.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۶۶.
- ↑ ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۱۹؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۲۸؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۱، ص۱۷۷.
- ↑ بخاری، ج۲، ص۶۲.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۶۶.
- ↑ بغوی، ج۱، ص۱۶۹؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۲۸؛ مزی، ج۱، ص۴۷۷.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۱۸۶.
- ↑ م ۳۰۱ در معرفة الصحابه.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «احمر بن جزء سدوسی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۳.