بیحرة بن عامر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\{\{صحابه\}\}\n↵\[\[رده\:(.*)\]\]↵\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]↵\[\[رده\:اصحاب پیامبر\]\]' به 'رده:مدخل رده:اعلام رده:اصحاب پیامبر') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[بیحرة بن عامر در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۲۲
بیحرة بن عامر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بیحرة بن عامر در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
او را از بادیه نشینان بصره نام برده‌اند[۱] و بیشتر منابع، نام وی را بَیحَرَه[۲] یا بَیجَرَه و برخی بَحرَأه، بَجرَأه[۳]، بَحرَه یا بَجرَه[۴] آورده‌اند که این اختلاف بیشتر ناشی از رسم الخط است. ابن اثیر[۵] خبر وی را ذیل بجرأه و بیجره و مطابق چاپ اسماعیلیان در قم، ذیل بحرأه و بیحره هر دو آورده است.
ابن حجر[۶] براساس گفته ابن سکن، ببحره را ازدی و غیر از بیحرة بن فراس قشیری دانسته و افزوده است گویا تصحیف بَیحَرَه به بَحرَأه، در اثر این باشد که ابن عبدالبر در نوشتن نام بیحره، از حافظه استفاده کرده است. به گفته ابن قانع[۷] برخی بیحره را نیز به بحیره تصحیف کرده‌اند.
بر پایه تنها خبر برجامانده از وی، او با جمعی نزد رسول خدا(ص) رفتند و اسلام آوردند و به دلیل اینکه شبها شتران را می‌دوشیدند، از آن حضرت خواستند نماز عشا را از آنان بردارد. رسول خدا(ص) فرمود: «به خواست خداوند، هم خواهید دوشید و هم نماز خواهید خواند». ابن حبان[۸] و ابن السکن[۹] وی را صحابی دانسته‌اند[۱۰].[۱۱]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابونعیم، ج۱، ص۴۴۱.
- ↑ طبرانی، ج۲، ص۴۷؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۴۳۸؛ ابن حبان، ج۳، ص۳۷.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۶۷.
- ↑ ر.ک: ابن حجر، ج۱، ص۴۶۱.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۰ و ص۴۲۳.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۶۱.
- ↑ ابن قانع، ج۱، ص۱۰۴؛ و ر.ک: ابن حجر، ج۱، ص۴۷۷.
- ↑ ابن حبان، ج۳، ص۳۷.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۶۱.
- ↑ ماخذ: ابن ابی حاتم / الجرح و التعدیل + ابن اثیر / اسد الغابه + ابن حبان / الثقات + ابن حجر / الاصابه + ابن عبدالبر / الاستیعاب + ابن قانع / معجم الصحابه + ابونعیم / معرفة الصحابه + طبرانی / المعجم الکبیر.
- ↑ حسینیان مقدم، حسین، مقاله «بیحرة بن عامر»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۷۶.