قرة بن ابی قره غفاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[قرة بن ابی قره غفاری در تاریخ اسلامی]] - [[قرة بن ابی قره غفاری در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط = }} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۸
قرة بن ابی قره غفاری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قرة بن ابی قره غفاری در تاریخ اسلامی - قرة بن ابی قره غفاری در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
قرة[۱] بن ابی قره غفاری از شهدای کربلا از قبیلۀ غفار است. رجزی که در میدان جنگ می‌خواند، چنین بود:
| قَدْ عَلِمَتْ حَقّاً بَنُو غَفّارِ | وَخِنَدفُ بَعْدَ بني نِزار | |
| بأنّني اللَّیثُ الهِزْبر الضاري | لَأَضْرِبَّن مَعْشَرَ الفُجّارِ | |
| بِجَدِّ عَضْبٍ ذَکَرٍ بَتّارِ | یَشَعْ لي في ظلمة الغُبار | |
| دونَ الهُداةِ السادةِ الأبرار | رَهْطِ النبي احمدِ المختار[۲] |
- قبیله غفار و خندف و نزار آگاه هستند، من شیر بیشه هستم به هنگام کارزار ضربتی می‌زنم گناهکاران را با شمشیری فولادین و برّان که برق او می‌درخشد در تاریکی‌ها گردآلود به دفاع از هدایت گران بزرگوار و نیکوکار از خویشان پیامبر احمد مختار.
در این رجز، ضمن معرفی خویش و فاجر دانستن دشمن، رزم خود را در دفاع از فرزندان اخیار دانسته است[۳].
پس از کشتن ۶۸ تن[۴] و مبارزه دلاورانه به درجه رفیع شهادت نایل آمد[۵].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ برخی وی را با عثمان بن ابی قرة غفاری متحد میدانند. (انصار الحسین، ص۱۰۶ و ۱۱۹، الدار الاسلامیة) و برخی دیگر او را همان معلی بن حنظله غفاری میدانند (عشره کامله ص۳۹۳ به نقل از ابومخنف).
- ↑ این رجز را با اندکی تفاوت به جابر بن عروة غفاری و عبدالرحمن بن عروه غفاری و عبدالله و عبدالرحمن بن عروة غفاری نسبت داده شده است. ر.ک: (به ناسخ ج۲، ص۳۱۲ و مقتل الحسین(ع)، خوارزمی، ج۲، ص۲۲ و مثیرالاحزان، ص۵۱، و ابصارالعین، ص۱۷۶، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة.)
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۸۴.
- ↑ مناقب، ج۴، ص۱۱۱.
- ↑ مقتل الحسین خوارزمی، ج۲، ص۱۸، مکتبة المفید؛ الفتوح، ج۵، ص۱۹۵؛ نفس المهموم ۱۷۶؛ اسرار الشهادة، ج۲، ص، وسیلة الدارین، ص۱۸۰؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۴؛ مناقب، ج۴، ص۱۱۱. با اندکی تفاوت در رجز فوق.