جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
(←منابع) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
عبادت‌های اجتماعی مانند [[انفاق]]، [[خوش‌رویی]]، [[خدمت]] به دیگران و [[صله رحم]] نیز خود بخشی مهم از [[عبادت‌ها]] را تشکیل می‌دهد. | عبادت‌های اجتماعی مانند [[انفاق]]، [[خوش‌رویی]]، [[خدمت]] به دیگران و [[صله رحم]] نیز خود بخشی مهم از [[عبادت‌ها]] را تشکیل می‌دهد. | ||
عبادت و [[عبودیت]] خداوند، دستاوردها و آثار متعدد دیگری نیز دارد که یکی از آنها [[افزایش نعمت]] است. حضرت علی{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|اسْتَتِمُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ}}<ref>تصنیف غررالحکم، ص۲۸۳.</ref>؛ «[[نعمت‌های الهی]] را با [[استقامت]] در [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] [[خدا]] به کمال و [[بالندگی]] رسانید». این بدان دلیل است که عبادت، جنبه [[شکرگزاری]] به درگاه [[پروردگار]] نیز دارد و [[شکر]] موجب افزایش نعمت است: {{متن قرآن|لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ}}<ref>«اگر سپاسگزار باشید به یقین بر (نعمت) شما می‌افزایم» سوره ابراهیم، آیه ۷.</ref> همچنین، عبادت - به ویژه [[دعا]] - عامل رفع [[مشکلات]] و [[بلاها]] است: | عبادت و [[عبودیت]] خداوند، دستاوردها و آثار متعدد دیگری نیز دارد که یکی از آنها [[افزایش نعمت]] است. حضرت علی{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|اسْتَتِمُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ}}<ref>تصنیف غررالحکم، ص۲۸۳.</ref>؛ «[[نعمت‌های الهی]] را با [[استقامت]] در [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] [[خدا]] به کمال و [[بالندگی]] رسانید». این بدان دلیل است که عبادت، جنبه [[شکرگزاری]] به درگاه [[پروردگار]] نیز دارد و [[شکر]] موجب افزایش نعمت است: {{متن قرآن|لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ}}<ref>«اگر سپاسگزار باشید به یقین بر (نعمت) شما می‌افزایم» سوره ابراهیم، آیه ۷.</ref> همچنین، عبادت - به ویژه [[دعا]] - عامل رفع [[مشکلات]] و [[بلاها]] است: | ||
اگر [[مردم]] به هنگام [[بلا]] و [[سختی]] و [[زوال نعمت]]، با [[نیت]] درست و [[دل]] شیفته، به [[پروردگار]] [[پناه]] آورند، هر آن‌چه از دست رفته است به ایشان باز می‌گرداند و هر [[تباهی]] را پایان می‌دهد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۵۷.</ref> | اگر [[مردم]] به هنگام [[بلا]] و [[سختی]] و [[زوال نعمت]]، با [[نیت]] درست و [[دل]] شیفته، به [[پروردگار]] [[پناه]] آورند، هر آن‌چه از دست رفته است به ایشان باز می‌گرداند و هر [[تباهی]] را پایان می‌دهد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۵۷.</ref><ref>[[محمد حسین ساکت|ساکت، محمد حسین]]، [[کرامت انسان - ساکت (مقاله)| مقاله «کرامت انسان»]]، [[دانشنامه امام علی ج۴ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۴، ص ۳۰۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||