آخرت در لغت: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
#معین، آخرت را به معنای آن [[جهان]]، جهان دیگر، سرای دیگر و عقبا دانسته است<ref>معین، محمد، فرهنگ فارسی ج۱، ص۳۴.</ref>. | #معین، آخرت را به معنای آن [[جهان]]، جهان دیگر، سرای دیگر و عقبا دانسته است<ref>معین، محمد، فرهنگ فارسی ج۱، ص۳۴.</ref>. | ||
#عمید برای آخرت، معنای بازپسین، جهان دیگر، آن جهان و آن سرا را نقل کرده است<ref>عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، ج۱، ص۱۸.</ref>. | #عمید برای آخرت، معنای بازپسین، جهان دیگر، آن جهان و آن سرا را نقل کرده است<ref>عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، ج۱، ص۱۸.</ref>. | ||
#[[یزید بن سلام]]، وجه تسمیه آخرت را از [[پیامبر]] پرسید. ایشان فرمود: «چون آخرت، متأخر از [[دنیا]] و پس از آن میآید»<ref>بحارالانوار، ج۵۷. ص۳۵۶؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۰.</ref>. | # [[یزید بن سلام]]، وجه تسمیه آخرت را از [[پیامبر]] پرسید. ایشان فرمود: «چون آخرت، متأخر از [[دنیا]] و پس از آن میآید»<ref>بحارالانوار، ج۵۷. ص۳۵۶؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۰.</ref>. | ||
#در یکی از [[سخنان امام علی]]{{ع}} وجه تسمیه آخرت چنین آمده است: «آخرت را آخرت نامیدهاند؛ چون در آن [[جزا]] و [[ثواب]] است»<ref>بحارالانوار، ج۵، ص۳۵۵؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۱.</ref>. نتیجه اینکه واژهشناسان، برای کلمه «آخرت» بر یک معنا اتفاق کردهاند و آن، «جهان دیگر» است.<ref>[[عبدالامیر خادم علیزاده|خادم علیزاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۷، ص ۱۷۹.</ref> | #در یکی از [[سخنان امام علی]]{{ع}} وجه تسمیه آخرت چنین آمده است: «آخرت را آخرت نامیدهاند؛ چون در آن [[جزا]] و [[ثواب]] است»<ref>بحارالانوار، ج۵، ص۳۵۵؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۱.</ref>. نتیجه اینکه واژهشناسان، برای کلمه «آخرت» بر یک معنا اتفاق کردهاند و آن، «جهان دیگر» است.<ref>[[عبدالامیر خادم علیزاده|خادم علیزاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۷، ص ۱۷۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:1368105.jpg|22px]] [[عبدالامیر خادم علیزاده|خادم علیزاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|'''دانشنامه امام علی ج۷''']] | # [[پرونده:1368105.jpg|22px]] [[عبدالامیر خادم علیزاده|خادم علیزاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|'''دانشنامه امام علی ج۷''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۱
مقدمه
برای آشنایی با معنای واژه «آخرت» در لغت، سخن برخی از واژهشناسان آورده میشود:
- فیروزآبادی، «آخرت» و «اخری» را به دار بقا معنا کرده است[۱].
- معین، آخرت را به معنای آن جهان، جهان دیگر، سرای دیگر و عقبا دانسته است[۲].
- عمید برای آخرت، معنای بازپسین، جهان دیگر، آن جهان و آن سرا را نقل کرده است[۳].
- یزید بن سلام، وجه تسمیه آخرت را از پیامبر پرسید. ایشان فرمود: «چون آخرت، متأخر از دنیا و پس از آن میآید»[۴].
- در یکی از سخنان امام علی(ع) وجه تسمیه آخرت چنین آمده است: «آخرت را آخرت نامیدهاند؛ چون در آن جزا و ثواب است»[۵]. نتیجه اینکه واژهشناسان، برای کلمه «آخرت» بر یک معنا اتفاق کردهاند و آن، «جهان دیگر» است.[۶]
منابع
پانویس
- ↑ فیروز آبادی. القاموس المحیط، ج۱، ص۳۶۳.
- ↑ معین، محمد، فرهنگ فارسی ج۱، ص۳۴.
- ↑ عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، ج۱، ص۱۸.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۷. ص۳۵۶؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۰.
- ↑ بحارالانوار، ج۵، ص۳۵۵؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۱.
- ↑ خادم علیزاده، عبدالامیر، مقاله «دنیا و آخرت»، دانشنامه امام علی، ج۷، ص ۱۷۹.