ابن بابویه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابو جعفر محمد بن علی بن الحسین قمی]]، معروف به [[شیخ صدوق]] و ابن بابویه، از علمای بزرگ [[شیعه]] در [[قرن چهارم هجری]] است. بابویه، نام جدّ اعلای ایشان، کلمه‌ای است فارسی، منسوب به "بابو" یعنی بابا، پدر، پیر و مرشد<ref>الغیبة، ص۱۸۸.</ref><ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۳؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۸.</ref>

==آثار شیخ صدوق== ابن بابویه" از علمای بزرگ [[شیعه]] در قرن چهارم هجری و صاحب تألیفات بسیار و ارزشمندی است. مرحوم [[محدث قمی]] می‌نویسد: حدود سیصد تألیف دارد که این تألیفات عمدتا در ابواب فقه و اصول و تفسیر و سیره [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} و [[ائمه]] {{عم}} و احتجاج و اخبار فضائل [[اهل بیت]] و اخبار غیبت و علائم ظهور [[امام مهدی|امام غایب]] {{ع}} و آداب زیارت مشاهد مشرفه و پاسخ به سؤالات علمای سایر بلاد است. از جمله مهمترین آثار ایشان می‌توان به "من لا یحضره فقیه"، "[[توحید]]"، "[[کمال الدین]] و اتمام النعمه" و "[[عیون اخبار الرضا]]"{{ع}} اشاره کرد. صدوق به اجماع علمای [[شیعه]] در وسعت دانش و قوت حافظه و نظم فکری و کثرت تألیفات و جمع احادیث و صحت اتقان فتاوی در میان سایر علمای [[شیعه]] ممتاز است<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۳؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۸.</ref>.