ابوهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۴۷.</ref> او را [[صحابی]] دانسته و در [[روایت]] آمده است: وی بر [[رسول خدا]]{{صل}} وارد شد و آن [[حضرت]] بر سر او دستی کشید و برایش [[دعا]] خیر کرد<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۳۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۱۲.</ref>. در نقل‌ها آمده که وی بر [[یزید بن ابی سفیان]] وارد شده است. [[حدیث]] او را [[عبدالرحمان بن ابی مالک]] از پدرش، از جدش ابوهانی نقل کرده است<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۳۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۱۲؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۴۷.</ref>. وی [[حدیثی]] از رسول خدا{{صل}} نقل کرده است<ref>ذهبی، ج۲، ص۲۰۹.</ref> | [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۴۷.</ref> او را [[صحابی]] دانسته و در [[روایت]] آمده است: وی بر [[رسول خدا]]{{صل}} وارد شد و آن [[حضرت]] بر سر او دستی کشید و برایش [[دعا]] خیر کرد<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۳۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۱۲.</ref>. در نقل‌ها آمده که وی بر [[یزید بن ابی سفیان]] وارد شده است. [[حدیث]] او را [[عبدالرحمان بن ابی مالک]] از پدرش، از جدش ابوهانی نقل کرده است<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۳۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۱۲؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۴۷.</ref>. وی [[حدیثی]] از رسول خدا{{صل}} نقل کرده است<ref>ذهبی، ج۲، ص۲۰۹.</ref><ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوهانی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۵۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۰۶
ابوهانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوهانی در تراجم و رجال - ابوهانی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابن حجر[۱] او را صحابی دانسته و در روایت آمده است: وی بر رسول خدا(ص) وارد شد و آن حضرت بر سر او دستی کشید و برایش دعا خیر کرد[۲]. در نقل‌ها آمده که وی بر یزید بن ابی سفیان وارد شده است. حدیث او را عبدالرحمان بن ابی مالک از پدرش، از جدش ابوهانی نقل کرده است[۳]. وی حدیثی از رسول خدا(ص) نقل کرده است[۴][۵]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۳۴۷.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۳۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۱۲.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۳۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۱۲؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۴۷.
- ↑ ذهبی، ج۲، ص۲۰۹.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابوهانی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۵۷.