احقب: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
سیره‌نگاران و منابع بسیار دیگر، وی را از [[جنیان]] نصیبن <ref>شهری در شمال [[عراق]]</ref> برشمرده‌اند که نزد [[رسول خدا]]{{صل}} آمد و پس از شنیدن [[قرآن]] به آن [[حضرت]] [[ایمان]] آورد<ref>مبارک بن اثیر، ج۱، ص۳۹۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۱۸۵؛ زبیدی، ج۱، ص۳۱۹؛ مجلسی، ج۸، ص۵۱۷.</ref>. براساس گزارش دیگری، احقب در میان گروهی سیصد نفری از جنیان به حجون در [[مکه]] آمدند. احقب نزد رسول خدا{{صل}} رفت و گفت: [[قوم]] ما خواستار [[ملاقات]] با شما در حجون هستند، آن حضرت برای [[دیدار]] آنها، ساعتی از شب را [[وعده]] داد<ref>شامی، ج۲، ص۴۴۴.</ref> | سیره‌نگاران و منابع بسیار دیگر، وی را از [[جنیان]] نصیبن <ref>شهری در شمال [[عراق]]</ref> برشمرده‌اند که نزد [[رسول خدا]]{{صل}} آمد و پس از شنیدن [[قرآن]] به آن [[حضرت]] [[ایمان]] آورد<ref>مبارک بن اثیر، ج۱، ص۳۹۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۱۸۵؛ زبیدی، ج۱، ص۳۱۹؛ مجلسی، ج۸، ص۵۱۷.</ref>. براساس گزارش دیگری، احقب در میان گروهی سیصد نفری از جنیان به حجون در [[مکه]] آمدند. احقب نزد رسول خدا{{صل}} رفت و گفت: [[قوم]] ما خواستار [[ملاقات]] با شما در حجون هستند، آن حضرت برای [[دیدار]] آنها، ساعتی از شب را [[وعده]] داد<ref>شامی، ج۲، ص۴۴۴.</ref><ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «احقب»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۱۴
احقب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احقب در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
سیره‌نگاران و منابع بسیار دیگر، وی را از جنیان نصیبن [۱] برشمرده‌اند که نزد رسول خدا(ص) آمد و پس از شنیدن قرآن به آن حضرت ایمان آورد[۲]. براساس گزارش دیگری، احقب در میان گروهی سیصد نفری از جنیان به حجون در مکه آمدند. احقب نزد رسول خدا(ص) رفت و گفت: قوم ما خواستار ملاقات با شما در حجون هستند، آن حضرت برای دیدار آنها، ساعتی از شب را وعده داد[۳][۴]
منابع
پانویس
- ↑ شهری در شمال عراق
- ↑ مبارک بن اثیر، ج۱، ص۳۹۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۱۸۵؛ زبیدی، ج۱، ص۳۱۹؛ مجلسی، ج۸، ص۵۱۷.
- ↑ شامی، ج۲، ص۴۴۴.
- ↑ سامانی، سید محمود، مقاله «احقب»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۲.