استخاره: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۹: خط ۹:
استخاره با شیوه‌ای خاصّ، یا با [[تسبیح]] انجام می‌گیرد، یا با [[قرآن کریم]]، یا به شیوه دیگر که به آن استخاره "ذات الرّقاع" می‌‌گویند.
استخاره با شیوه‌ای خاصّ، یا با [[تسبیح]] انجام می‌گیرد، یا با [[قرآن کریم]]، یا به شیوه دیگر که به آن استخاره "ذات الرّقاع" می‌‌گویند.


هر کس می‌‌تواند در کار خودش استخاره کند، ولی اغلب از [[عالمان]] و افراد صاحبدل درخواست می‌‌شود که استخاره کنند. آنان هم پس از توجّه و خواندن دعایی به [[کتاب خدا]] تفأل میزنند و بر اساس مضمون و معنای [[آیات]]، انجام یک کار را خوب یا بد معرّفی می‌کنند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۴.</ref>.
هر کس می‌‌تواند در کار خودش استخاره کند، ولی اغلب از [[عالمان]] و افراد صاحبدل درخواست می‌‌شود که استخاره کنند. آنان هم پس از توجّه و خواندن دعایی به [[کتاب خدا]] تفأل میزنند و بر اساس مضمون و معنای [[آیات]]، انجام یک کار را خوب یا بد معرّفی می‌کنند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۴.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
#[[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۲۸

مقدمه

استخاره یعنی طلب خیر کردن. توصیه شده که انسان همیشه و در هر کاری از خدا خیر و نیکی بطلبد تا برای او آنچه را نیکوست پیش آورد. معنای اصلی استخاره همین است و کاری پسندیده است.

اصطلاح دیگری هم دارد، و آن این است که وقتی انسان در کاری پس از فکر و مشورت، مردّد بود و نتوانست یک طرفِ مسأله را انتخاب کند، برای خروج از این سرگردانی و رسیدن به یک تصمیم درست و خوب، استخاره کند، یعنی با خدا مشورت کند و از او خیر بطلبد.

استخاره با شیوه‌ای خاصّ، یا با تسبیح انجام می‌گیرد، یا با قرآن کریم، یا به شیوه دیگر که به آن استخاره "ذات الرّقاع" می‌‌گویند.

هر کس می‌‌تواند در کار خودش استخاره کند، ولی اغلب از عالمان و افراد صاحبدل درخواست می‌‌شود که استخاره کنند. آنان هم پس از توجّه و خواندن دعایی به کتاب خدا تفأل میزنند و بر اساس مضمون و معنای آیات، انجام یک کار را خوب یا بد معرّفی می‌کنند[۱].

منابع

پانویس