اطاعت پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۶۵: خط ۶۵:
تمامی تعاریف‌، ناظر‌ بر‌ [[دعوت]] به [[اطاعت]] است ولی آنچه [[علامه]] طباطبایی‌ فرموده‌اند‌ فصل‌الخطاب مطلب و کامل‌کننده آن است: [[آیه شریفه]]، [[مومنین]] را به [[اطاعت]] [[دعوت]] حقه به [[استجابت]] [[خدا]] و رسولش در پذیرفتن‌ دعوت‌ پیغمبر‌ سفارش می‌کند و ناظر به [[زندگی حقیقی]] [[انسان]] است که اشرف‌ و اکمل از حیات [[دنیوی]] است و با [[علم]] و عمل [[درک]] می‌شود<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیرالقرآن، ج ۹، ص ۵۶</ref>. [[امام صادق]] فرموده‌اند‌: آیه‌، در‌ مورد [[ولایت]] امیرالمؤمنین علی {{ع}} نازل شده است<ref>عروسی حویزی، ج ۲،؟؟؟</ref>. در آیه‌ مورد‌ بحث، [[پیامبر]] [[مردم]] را برای "حیات" فرا می‌خواند و در [[آیه]] ۲۵ سوره [[روم]] [[خداوند]] [[مردم]] را‌ فرامی‌خواند‌: {{متن قرآن|إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ}}<ref>«سپس در آن هنگام که شما را به خواندنی (یگانه) از زمین فرا می‌خواند ناگهان (از گورها) بیرون می‌آیید» سوره روم، آیه ۲۵.</ref> و این فراخوان به‌سوی [[رستاخیز]] است‌<ref>[[علی شیخ‌الاسلامی|شیخ‌الاسلامی، علی]]، [[سوسون آل رسول|آل رسول، سوسن]] و [[نادره حیدری اصفهانی|حیدری اصفهانی، نادره]]، [[اطاعت از خاتم پیامبران در قرآن کریم (مقاله)|اطاعت از خاتم پیامبران در قرآن کریم]]، ص ۳۵.</ref>.
تمامی تعاریف‌، ناظر‌ بر‌ [[دعوت]] به [[اطاعت]] است ولی آنچه [[علامه]] طباطبایی‌ فرموده‌اند‌ فصل‌الخطاب مطلب و کامل‌کننده آن است: [[آیه شریفه]]، [[مومنین]] را به [[اطاعت]] [[دعوت]] حقه به [[استجابت]] [[خدا]] و رسولش در پذیرفتن‌ دعوت‌ پیغمبر‌ سفارش می‌کند و ناظر به [[زندگی حقیقی]] [[انسان]] است که اشرف‌ و اکمل از حیات [[دنیوی]] است و با [[علم]] و عمل [[درک]] می‌شود<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیرالقرآن، ج ۹، ص ۵۶</ref>. [[امام صادق]] فرموده‌اند‌: آیه‌، در‌ مورد [[ولایت]] امیرالمؤمنین علی {{ع}} نازل شده است<ref>عروسی حویزی، ج ۲،؟؟؟</ref>. در آیه‌ مورد‌ بحث، [[پیامبر]] [[مردم]] را برای "حیات" فرا می‌خواند و در [[آیه]] ۲۵ سوره [[روم]] [[خداوند]] [[مردم]] را‌ فرامی‌خواند‌: {{متن قرآن|إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ}}<ref>«سپس در آن هنگام که شما را به خواندنی (یگانه) از زمین فرا می‌خواند ناگهان (از گورها) بیرون می‌آیید» سوره روم، آیه ۲۵.</ref> و این فراخوان به‌سوی [[رستاخیز]] است‌<ref>[[علی شیخ‌الاسلامی|شیخ‌الاسلامی، علی]]، [[سوسون آل رسول|آل رسول، سوسن]] و [[نادره حیدری اصفهانی|حیدری اصفهانی، نادره]]، [[اطاعت از خاتم پیامبران در قرآن کریم (مقاله)|اطاعت از خاتم پیامبران در قرآن کریم]]، ص ۳۵.</ref>.


==[[دعوت‌ رسول‌]]==
==[[دعوت‌ رسول‌]]== [[رسول]]" به چه چیزی [[دعوت]] می‌کند که باید [[استجابت]] و سپس [[اطاعت]] شود؟ [[دعوت]] به‌ اطاعت‌ از‌ [[رسول]] یا برای پذیرفتن [[حکم]] است یا برای گوش دادن و [[اطاعت]] کردن است یا‌ برای‌ انجام [[عمل صالح]] است که در [[آیات]]، روش [[دعوت]] بیان می‌شود: {{متن قرآن|وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ}}<ref>«و چون به سوی خداوند و پیامبرش فرا خوانده می‌شوند تا (پیامبر) میان آنان داوری کند ناگاه گروهی از آنان رو می‌گردانند» سوره نور، آیه ۴۸.</ref>. منظور از [[دعوت]] به‌سوی [[خدا]]، [[حکم]] میان طرفین دعوا طبق [[قوانین الهی]] است و مراد از‌ دعوت‌ به سوی [[رسول]]، [[حکم]] ایشان است که براساس [[شرع]] صادر می‌شود و همه‌ باید‌ اطاعت‌ کنند؛ زیرا [[حکم]] [[رسول]]، [[حکم]] خداست؛ چنانچه در [[آیه]] ۶۵ سوره نساء نیز [[تسلیم]] شدن‌ در‌ برابر‌ [[حکم]] [[رسول]]، فرض دانسته شده است: {{متن قرآن|فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>«پس نه، به پروردگارت سوگند که ایمان نمی‌آورند تا در آنچه میانشان ستیز رخ داده است تو را داور کنند سپس از آن داوری که کرده‌ای در خود دلتنگی نیابند و یکسره (بدان) تن در دهند» سوره نساء، آیه ۶۵.</ref>.
"[[رسول]]" به چه چیزی [[دعوت]] می‌کند که باید [[استجابت]] و سپس [[اطاعت]] شود؟ [[دعوت]] به‌ اطاعت‌ از‌ [[رسول]] یا برای پذیرفتن [[حکم]] است یا برای گوش دادن و [[اطاعت]] کردن است یا‌ برای‌ انجام [[عمل صالح]] است که در [[آیات]]، روش [[دعوت]] بیان می‌شود: {{متن قرآن|وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ}}<ref>«و چون به سوی خداوند و پیامبرش فرا خوانده می‌شوند تا (پیامبر) میان آنان داوری کند ناگاه گروهی از آنان رو می‌گردانند» سوره نور، آیه ۴۸.</ref>. منظور از [[دعوت]] به‌سوی [[خدا]]، [[حکم]] میان طرفین دعوا طبق [[قوانین الهی]] است و مراد از‌ دعوت‌ به سوی [[رسول]]، [[حکم]] ایشان است که براساس [[شرع]] صادر می‌شود و همه‌ باید‌ اطاعت‌ کنند؛ زیرا [[حکم]] [[رسول]]، [[حکم]] خداست؛ چنانچه در [[آیه]] ۶۵ سوره نساء نیز [[تسلیم]] شدن‌ در‌ برابر‌ [[حکم]] [[رسول]]، فرض دانسته شده است: {{متن قرآن|فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>«پس نه، به پروردگارت سوگند که ایمان نمی‌آورند تا در آنچه میانشان ستیز رخ داده است تو را داور کنند سپس از آن داوری که کرده‌ای در خود دلتنگی نیابند و یکسره (بدان) تن در دهند» سوره نساء، آیه ۶۵.</ref>.


همان‌طور که پذیرش‌ دعوت‌ [[رسول]]، "حیات" را در پی دارد روی گردان از آن هم "عذاب‌" را‌ به دنبال خواهد داشت: {{متن قرآن|لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«پیامبر را میان خویش چنان فرا نخوانید که یکدیگر را فرا می‌خوانید؛ بی‌گمان خداوند کسانی از شما را که در پناه کسان دیگر، پنهانی بیرون می‌آیند می‌شناسد پس کسانی که از فرمان وی سرمی‌پیچند از اینکه به آنان آزمونی یا عذابی دردناک رسد باید بپرهیزند» سوره نور، آیه ۶۳.</ref>. دعای [[رسول]]، این است که [[پیامبر]] [[مردم]] را‌ به‌ امری [[دعوت]] کند، مانند دعوتشان‌ به‌ ایمان‌ و [[عمل صالح]]، به‌ مشورت‌ در امری [[اجتماعی]]، به‌ نماز‌ [[جماعت]] یا امر فرمودنش به چیزی از [[امور دنیا]] و آخرتشان. اما در ادامه آیه‌، درباره‌ [[مخالفت]] با امر [[پیامبر]] هشدار داده‌ است‌. [[آیه]] مذمت‌ می‌کند‌ کسانی‌ را که وقتی پیامبر‌ دعوتشان می‌کند، روی می‌گردانند و اعتنایی به [[دعوت]] نمی‌کنند. مراد از دعای [[رسول]]، خطاب کردن و صدا‌ زدن‌ اوست [و در اینجا هشدار می‌دهد]‌ که‌ مردم‌ آن‌ جناب‌ را مثل سایر‌ مردم‌ صدا نزنند، بلکه با [[مردم]] فرق گذاشته، او را محترمانه صدا بزنند؛ مثلا نگویند یا محمد‌ و یا‌ ابن عبدالله‌، بلکه بگویند یا [[رسول الله]]<ref>طبرسی، مجمع‌ البیان‌ فی‌ تفسیر‌ القرآن‌، ج ۱۷‌، ص ۱۷۷؛ سورآبادی، ج ۳، ص ۱۶۹۷</ref>. مقصود از [[دعا]] در اینجا نفرین کردن [[رسول]] است و نفرین او مثل نفرین دیگران نیست. [[آیه شریفه]] [[مردم]] را [[نهی]] می‌کند از اینکه خود‌ را در معرض نفرین [[پیامبر]] قرار دهند؛ یعنی او را به [[خشم]] در نیاورند. چون [[خدا]] نفرین او را بی‌اثر نمی‌گذارد<ref>آلوسی، ج ۹، ص ۴۱۴</ref><ref>[[علی شیخ‌الاسلامی|شیخ‌الاسلامی، علی]]، [[سوسون آل رسول|آل رسول، سوسن]] و [[نادره حیدری اصفهانی|حیدری اصفهانی، نادره]]، [[اطاعت از خاتم پیامبران در قرآن کریم (مقاله)|اطاعت از خاتم پیامبران در قرآن کریم]]، ص ۳۷.</ref>.
همان‌طور که پذیرش‌ دعوت‌ [[رسول]]، "حیات" را در پی دارد روی گردان از آن هم "عذاب‌" را‌ به دنبال خواهد داشت: {{متن قرآن|لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«پیامبر را میان خویش چنان فرا نخوانید که یکدیگر را فرا می‌خوانید؛ بی‌گمان خداوند کسانی از شما را که در پناه کسان دیگر، پنهانی بیرون می‌آیند می‌شناسد پس کسانی که از فرمان وی سرمی‌پیچند از اینکه به آنان آزمونی یا عذابی دردناک رسد باید بپرهیزند» سوره نور، آیه ۶۳.</ref>. دعای [[رسول]]، این است که [[پیامبر]] [[مردم]] را‌ به‌ امری [[دعوت]] کند، مانند دعوتشان‌ به‌ ایمان‌ و [[عمل صالح]]، به‌ مشورت‌ در امری [[اجتماعی]]، به‌ نماز‌ [[جماعت]] یا امر فرمودنش به چیزی از [[امور دنیا]] و آخرتشان. اما در ادامه آیه‌، درباره‌ [[مخالفت]] با امر [[پیامبر]] هشدار داده‌ است‌. [[آیه]] مذمت‌ می‌کند‌ کسانی‌ را که وقتی پیامبر‌ دعوتشان می‌کند، روی می‌گردانند و اعتنایی به [[دعوت]] نمی‌کنند. مراد از دعای [[رسول]]، خطاب کردن و صدا‌ زدن‌ اوست [و در اینجا هشدار می‌دهد]‌ که‌ مردم‌ آن‌ جناب‌ را مثل سایر‌ مردم‌ صدا نزنند، بلکه با [[مردم]] فرق گذاشته، او را محترمانه صدا بزنند؛ مثلا نگویند یا محمد‌ و یا‌ ابن عبدالله‌، بلکه بگویند یا [[رسول الله]]<ref>طبرسی، مجمع‌ البیان‌ فی‌ تفسیر‌ القرآن‌، ج ۱۷‌، ص ۱۷۷؛ سورآبادی، ج ۳، ص ۱۶۹۷</ref>. مقصود از [[دعا]] در اینجا نفرین کردن [[رسول]] است و نفرین او مثل نفرین دیگران نیست. [[آیه شریفه]] [[مردم]] را [[نهی]] می‌کند از اینکه خود‌ را در معرض نفرین [[پیامبر]] قرار دهند؛ یعنی او را به [[خشم]] در نیاورند. چون [[خدا]] نفرین او را بی‌اثر نمی‌گذارد<ref>آلوسی، ج ۹، ص ۴۱۴</ref><ref>[[علی شیخ‌الاسلامی|شیخ‌الاسلامی، علی]]، [[سوسون آل رسول|آل رسول، سوسن]] و [[نادره حیدری اصفهانی|حیدری اصفهانی، نادره]]، [[اطاعت از خاتم پیامبران در قرآن کریم (مقاله)|اطاعت از خاتم پیامبران در قرآن کریم]]، ص ۳۷.</ref>.
خط ۱۱۴: خط ۱۱۳:
* [[تأسی]]
* [[تأسی]]
* [[تجری]]
* [[تجری]]
* [[ تسلیم]]
* [[تسلیم]]
* [[تمکین]]
* [[تمکین]]
* [[تنافی کفر و اطاعت]]
* [[تنافی کفر و اطاعت]]
خط ۱۴۶: خط ۱۴۵:
* [[اطاعت اولوالامر]]
* [[اطاعت اولوالامر]]
* [[اطاعت اهل اجماع]]
* [[اطاعت اهل اجماع]]
* [[اطاعت اهل بیت ]]
* [[اطاعت اهل بیت]]
* [[اطاعت پیامبر]]
* [[اطاعت پیامبر]]
* [[اطاعت پیامبر خاتم]]
* [[اطاعت پیامبر خاتم]]
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش