انس بن هلال نمیری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\{\{صحابه\}\}\n↵\[\[رده\:(.*)\]\]↵\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]↵\[\[رده\:اصحاب پیامبر\]\]' به 'رده:مدخل رده:اعلام رده:اصحاب پیامبر') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
وی از تیره [[نمر بن قاسط بن افصی]] از [[قبایل]] [[ربیعه]] است<ref>ابن حزم، ص۳۰۱.</ref>. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۵۶.</ref> او را در شمار مخضرمین آورده است. [[دینوری]]<ref>دینوری، ص۱۱۴.</ref> گوید: بعد از [[شکست]] [[ابو عبید بن مسعود]]، [[عمر بن خطاب]] او را با جمعی از [[قبیله]] [[نمر بن قاسط]] برای کمک به [[مثنی بن حارثه]]، به [[عراق]] فرستاد<ref>همچنین بنگرید: طبری، ج۳، ص۴۶۴ و ۴۶۶.</ref> و او همراه [[مسعود بن حارثه]] [[برادر]] [[مثنی]] در عراق کشته شد<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۵۶.</ref> | وی از تیره [[نمر بن قاسط بن افصی]] از [[قبایل]] [[ربیعه]] است<ref>ابن حزم، ص۳۰۱.</ref>. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۵۶.</ref> او را در شمار مخضرمین آورده است. [[دینوری]]<ref>دینوری، ص۱۱۴.</ref> گوید: بعد از [[شکست]] [[ابو عبید بن مسعود]]، [[عمر بن خطاب]] او را با جمعی از [[قبیله]] [[نمر بن قاسط]] برای کمک به [[مثنی بن حارثه]]، به [[عراق]] فرستاد<ref>همچنین بنگرید: طبری، ج۳، ص۴۶۴ و ۴۶۶.</ref> و او همراه [[مسعود بن حارثه]] [[برادر]] [[مثنی]] در عراق کشته شد<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۵۶.</ref><ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «انس بن نواس بن سیحان محاربی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۴۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۱۷
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
وی از تیره نمر بن قاسط بن افصی از قبایل ربیعه است[۱]. ابن حجر[۲] او را در شمار مخضرمین آورده است. دینوری[۳] گوید: بعد از شکست ابو عبید بن مسعود، عمر بن خطاب او را با جمعی از قبیله نمر بن قاسط برای کمک به مثنی بن حارثه، به عراق فرستاد[۴] و او همراه مسعود بن حارثه برادر مثنی در عراق کشته شد[۵][۶]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حزم، ص۳۰۱.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۳۵۶.
- ↑ دینوری، ص۱۱۴.
- ↑ همچنین بنگرید: طبری، ج۳، ص۴۶۴ و ۴۶۶.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۳۵۶.
- ↑ محمدی، رمضان، مقاله «انس بن نواس بن سیحان محاربی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۴۷.