اصحاب امیرالمؤمنین - امینی (کتاب)
اصحاب امیرالمؤمنین، کتابی است که با زبان عربی به بررسی و بیان زندگی یاران امام علی (ع) می‌پردازد. این کتاب اثر عبدالحسین امینی است که به کوشش محمد حسن شفیعی شاهرودی گردآوری شده و انتشارات مؤسسه میراث النبوة نشر آن را به عهده داشته است.
| اصحاب امیرالمؤمنین | |
|---|---|
 | |
| زبان | عربی |
| نویسنده | عبدالحسین امینی |
| به کوشش | محمد حسن شفیعی شاهرودی |
| موضوع | اصحاب ائمه |
| مذهب | شیعه |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات مؤسسه میراث النبوة|انتشارات انتشارات مؤسسه میراث النبوة]][[رده:انتشارات انتشارات مؤسسه میراث النبوة]] |
| وابسته به | مؤسسه میراث النبوة |
| محل نشر | تهران، ایران |
| سال نشر | ۱۳۸۹ ش |
| تعداد صفحه | ۳۲۰ |
| شابک | ۹۷۸-۶۰۰-۵۳۶۳-۱۰-۴ |
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «این اثر به معرفی شرح حال و مقام و منزلت یاران حضرت علی بن ابی‌طالب(ع) پرداخته است. نگارنده صفحات نخست کتاب را با گزارشی از شرح حال سلمان فارسی و آرا و اقوال دیگر صحابه آغاز کرده که از مضامین این سخنان چنین بر میآید که وی عالم و محدثی بسیار با تقوا بوده است. ابوذر غفاری و تبعید آن به ربذه و مبارزهاش با اسراف و اشرافیت یکی از موضوعات بحثانگیز رویدادهای صدر اسلام است که نویسنده در صفحات بعد بدان می‌پردازد. وی در مبحث بعدی راجع به عمار بن یاسر، مقداد بن الاسود الکندی و جابر بن عبدالله انصاری با استناد به منابع رجالی سخن گفته و به جزییات زندگی آنها اشاره میکند. مؤلف عنوان مستقلی را برای معرفی شرح حال مالک اشتر از سرداران نامور امام علی اختصاص داده و صفحات دیگر کتاب را با گزارش مفصل شرح حال ابن عباس، حجر بن عدی و مختار ابوعبید ثقفی و دیگران به پایان برده است».
فهرست کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورندگان
| عبدالحسین امینی (پدیدآورنده) |
|---|
 عبدالحسین امینی، فقیه، مورخ، دین‌شناس، قرآن‌شناس، حدیث‌شناس، کتاب‌شناس، نویسنده و خطیب مصلح دوران در سال ۱۳۲۰ ق در تبریز دیده به جهان گشود. پدر او شیخ احمد امینی تبریزی از عالمان با تقوا بود و مردم به ایشان همواره به دیده احترام می‌نگریستند. میرزا احمد از فقها و مجتهدان زمان خود بود و در زهد و پارسایی زبانزد همگان. او در سال ۱۳۰۴ ق به تبریز مهاجرت کرد و برای هیشه ساکن آن‌جا شد. علامه امینی تحصیلات مقدماتی را در مدرسه طالبیه در زادگاه خویش آغاز کرد، اما در عین‌حال مکتب پدر اولین مکتب‌خانه او بود. پدرش ادبیات فارسی، عربی، منطق و تا اندازه‌ای فقه و اصول را به فرزند خویش آموخت. در کنار این‌ها، امینی به کتاب‌های حدیثی و اعتقادی نیز اشتیاق فراوان داشت، ولی با این همه، قرآن و نهج البلاغه دو کتاب گران‌قدر برای آموزش او بود. در سن پانزده‌سالگی راهی حوزه علمیه نجف اشرف شد و از محضر اساتیدی چون حضرات آیات سید محمد باقر الحسینی فیروزآبادی، سید ابوتراب خوانساری، میرزا علی بن عبدالحسین ایروانی و میرزا ابوالحسن مشکینی کسب علم کرد و تا حدود ۳۲ سالگی در نجف مشغول کسب معارف الهی بود. پس از آن به زادگاه خویش بازگشت و چند صباحی در تبریز به تدریس و تحقیق پرداخت. اما جذبه نجف او را بار دیگر به‌سوی خویش کشاند و عزم سفر کرد و تا آخر عمر خانه و کاشانه خویش را در آن دیار قرار داد و از محضر علمای بزرگی چون آیات عظام میرزا محمد حسین نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی، محمد حسین آل‌کاشف الغطاء، غروی اصفهانی، میرزا علی شیرازی، شیخ علی اصغر ملکی تبریزی و شیخ آقا بزرگ تهرانی بهره‌ها برد و موفق به کسب درجه اجتهاد شد. از آن پس روح جست‌وجوگر و خستگی‌ناپذیرش، او را در مسیر تحقیق و پژوهش در حوزه‌های مختلف علوم دینی به‌ویژه عرصه‌های فقهی، کلامی، تقسیری و تاریخی قرار داد و باعث خلق آثار بسیار این دانشمند بزرگ شد؛ آثاری که هر یک دارای ارزش‌های بدیع علمی در حوزه دین‌پژوهی است. |
| محمد حسن شفیعی شاهرودی (مترجم) |
|---|
 |