بحث:مقام ایمان
سید مجتبی حسینی
در کتاب: مقامات اولیا ج 2
وَ بِهِ تُؤْمِنُونَ و ایمان، باور شماست با خدا
دقت در پس زمینه‌ها در عربی، ترکیب «لَهُ تُسَلِّمُونَ» و «بِأَمرِهِ تَعمَلُون» با عبارات «تُسَلِّمُونَ لَهُ» و «تَعمَلُون بِأَمرِهِ» متفاوت است. قرار گرفتن «لَهُ» و «بِأَمرِهِ» در ابتدا، نشان‌دهنده انحصار است؛ یعنی فقط تسلیم او هستید و فقط به امر او عمل می‌کنید. پس‌زمینه‌هایی که افراد را به مسلمانی کشانده، متنوع است. اهل بيت (ع) فقط برای او تسلیم هستند «وَلَهُ تُسَلِّمُونَ». تمام وجود امیرالمؤمنین، امام حسن و حضرت حسین (ع) تسليم خداست. امام حسین (ع) برای بشر کاری نکردند. اگر امام حسین (ع) بخواهند برای بشر کاری کنند، اصلاً نقض غرض است. قرار است انسان به امام نگاه کند. اگر قرار باشد امام به انسان نگاه کند که دور باطل است. پیشوایان الهی چشمشان به دست بندگان خدا نیست؛ آنها تسلیم خدا هستند، اما بالاخره کسی باید سرمشق و الگو باشد و این آن جایی است که «لَهُ تُسَلِّمُونَ». بسیاری از افراد می‌خواهند کار خوبی انجام دهند، ولی کارشان خوب نیست. در روز عاشورا همه کسانی که در برابر سیدالشهدا (ع) صف بستند، مسلمان بودند. نماز می‌خواندند و روزه می‌گرفتند. روز عاشورا را روز پیروزی خود می‌دانستند و به شکرانه آن پیروزی روزه گرفتند و روزه‌داری آنها در روز عاشورا در واقع روزه‌ی شکر بود. آنها هم مسلمان بودند ولی «لَهُ تُسَلِّمُونَ» را نفهمیدند.
ص319