حارث بن عبد عمرو

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

وی حارث بن عبد عمرو بن معاذ بن یزید، از بنوجعفر بن کلاب است[۱]. نام جدش را «معز»[۲]، «معاز»[۳] و «معاویه»[۴] نیز گفته‌اند. ابن حجر[۵] در بخش سوم کتاب خود (مخضرمین) از او یاد کرده، می‌گوید: حارث دوره جاهلی را درک کرد و بعد از رسول خدا(ص) به اسلام گروید. فرزندش زفر، از بزرگان قبیله خویش[۶] و در شمار فرماندهان سپاه معاویه در جنگ صفین بود[۷] که بعدها کارگزار عبدالله بن زبیر در قنسیرین شد[۸]. گفتنی است نوادگان حارث، به نام‌های «وکیع» و «هذیل» نیز، از مردان شجاع و صاحب نام زمان خود بوده‌اند[۹].[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ر.ک: ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۲۸۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.
  2. ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.
  3. ابن کلبی، هشام بن محمد، نسب قد والیمن الکبیر، ج۲، ص۱۶.
  4. ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۹، ص۳۴.
  5. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.
  6. ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.
  7. منقری، وقعة صفین، ص۲۰۶.
  8. بلاذری، انساب الاشراف، ج۷، ص۴۱.
  9. ر.ک: ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۳، ص۱۰۹؛ زرکلی، خیرالدین، الأعلام، ج۸، ص۷۹.
  10. بانشی، رحمت‌الله، مقاله «حارث بن عبد عمرو»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۷۶.