غبطه در حدیث

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۷ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آیات مربوطه

  1. امام صادق (ع) فرمودند: "مؤمن غبطه می‌برد امّا حسد نمی‌ورزد، و منافق حسد می‌ورزد اما غبطه نمی‌برد" [۱]؛
  2. امیرالمؤمنین (ع) فرموند: "... خسارت‌دیده کسی است که دین خود را از دست داده؛ و کسی قابل غبطه‌خوردن است که دینش به سلامت مانده و یقینش نیکو شده باشد" [۲]؛.
  3. امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: "غبطه خوردنی‌ترین مردم، کسی است که به سوی نیکی‌ها با سرعت می‌شتابد" [۳]؛
  4. امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: "بدون تردید انسان ضرر برده، کسی است که عمرش را باخته باشد، و آن‌کس قابل غبطه‌خوردن است که عمرش را در اطاعت از پروردگارش گذرانده باشد" [۴][۵].

منابع

پانویس

  1. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لَا يَحْسُدُ وَ الْمُنَافِقُ يَحْسُدُ وَ لَا يَغْبِطُ»؛اصول کافی، ج۲ ص۳۰۷.
  2. «عَنْ‌ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ‌(ع) ...الْمَغْبُونُ‌ مَنْ‌ غُبِنَ‌ دِينَهُ‌ وَ الْمَغْبُوطُ مَنْ سَلِمَ لَهُ دِينُهُ وَ حَسُنَ يَقِينُهُ‌»؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۲۹۱.
  3. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‌(ع) فِي‌ الغُرُرِ:‌ أَغْبَطُ النَّاسِ‌ الْمُسَارِعُ‌ إِلَى الْخَيْرَاتِ»؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۰۵.
  4. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‌(ع) فِي‌ الغُرُرِ:‌ إِنَّ‌ الْمَغْبُونَ‌ مَنْ‌ غُبِنَ‌ عُمُرَهُ وَ إِنَّ الْمَغْبُوطَ مَنْ أَنْفَذَ عُمُرَهُ فِي طَاعَةِ رَبِّهِ»؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۶۰.
  5. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۴۴۵-۴۴۶.