گفتگویی که به عشق انجامید (کتاب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

گفتگویی که به عشق انجامید
تلاشی در زمینه آشنایی بیشتر با امام زمان
زبانفارسی
نویسندهمهدی عدالتیان
موضوعامامت، مهدویت، انتظار
مذهبشیعه
ناشرانتشارات راه روشن هدایت
محل نشرمشهد، ایران
سال نشر
  • ١٣۸۱
  • ١٣۸۳
  • ۱۳۸۴
  • ۱۳۸۵
  • ۱۳۸۶
  • ۱۳۸۷
  • ۱۳۹۰
  • ۱۳۹۲
  • ۱۳۹۶
  • ۱۳۹۷ ش
تعداد صفحه۱۳۸
شابک‏‫‬‏‫‬‭‭۹۷۸-۶۰۰-۹۵۶۷۹-۳-۵‬
شماره ملی‭۴۲۳۲۷۹۶‎‬

گفتگویی که به عشق انجامید، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی گزارشی داستانی از مسائل مربوط به امام زمان (ع) که به زبان محاوره و در قالب گفتگوی نویسنده با فردی آشنا به مسائل امام مهدی می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر مهدی عدالتیان است و انتشارات راه روشن هدایت انتشار آن را به عهده داشته است.

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «در این گزارش نخست از ضرورت شناخت امام زمان سخن به میان می‏‌آید و در ادامه امامت و ظهور او مورد بررسی قرار می‏‌گیرد. در فصل سوم دیدگاه‏‌های دیگر مکاتب و ادیان آسمانی، مسیحیت و یهودیت، درباره ظهور یک منجی مطرح می‌‏گردد و به دنبال آن قطعی بودن ظهور و تفاوت نظر شیعه و سنی مورد بحث واقع می‌‏شود. از دیدگاه نویسنده امام زمان شباهت‌‏های فراوانی به انبیاء و امامان دارد و مردم مکلف‌‏اند برای او دعا کرده و منتظر ظهورش باشند. در ادامه بحثی درباره انتظار و دو نوع مثبت و منفی آن ارائه شده است. بخش پایانی کتاب به بیان جایگاه و منزلت مسجد جمکران اختصاص یافته است».

فهرست کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

دربارهٔ پدیدآورنده

مهدی عدالتیان
حجت‌ الاسلام‌ و المسلمین دکتر مهدی عدالتیان (متولد ۱۳۴۳ ش، مشهد)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: جوادی آملی، قاضی زاده، فلسفی و جعفر سبحانی پیگیری کرد. عضو هیئت علمی، مدرس و مؤسس مؤسسه فرهنگی راه روشن از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «گفتگویی که به عشق انجامید»، «امامت در آیینه کتاب و سنت»، «چرا مسیحی نباشیم»، «نامه‌ای به جوان در آستانه ازدواج»، «شمیم خرد» برخی از این آثار است[۱].

پانویس