نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Wasity(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۴ توسط Wasity(بحث | مشارکتها)
همان جای مشهوری است که پر از آتش و موجودات وحشتناک و موذی است و کافران و بدکاران پس از مرگ بدانجا میروند و به سزای کردار خویش میرسند[۱].
عذابهای دوزخ هم روحیاند و هم جسمی. برخی جهنمیان همیشه در آنجا میمانند و برخی دیگر پس از مدتی بخشوده میشوند و به بهشت میروند[۲]. تنها راه خلاصی از جهنم یا پایان کیفر مقرر است و یا شفاعتشفیعان[۳]. گناهان برخی کسان چنان سنگین است که در جهنم جاودان خواهند شد[۴]. جهنم جای عمل نیست و بنابراین نمیتوان در آنجا با عمل صالح، خویش را از عذاب رهانید[۵][۶].
برخی روایات، جای دوزخ را "تحت الارضین السبع" به معنای زیرِ زمینهای هفتگانه دانستهاند[۲۰]؛ اما این روایات چنان فراوان نیستند که یقین بیافرینند[۲۱]. دوزخ هفت در دارد[۲۲] و در روایت است که هفت طبقه دارد و پایینترین طبقه، جهنم نام دارد. طبقههای بعدی عبارتاند از: لظی، حطمه، سقر، جحیم، سعیر و هاویه[۲۳]. برخی مفسران شیعه گفتهاند هر یک از درهای هفتگانه متعلق به یکی از این طبقات است[۲۴].
طبقات دوزخ یکی از دیگری هولناکتر و دردآورترند و آنان که بدین طبقات راه مییابند، یکی از دیگری، گناهکارتر. از اینجا میتوان نتیجه گرفت که کیفرهای دوزخی، بسته به گناهآدمی سبک و سنگین میشوند[۲۵][۲۶].
از برخی آیات قرآن برمیآید که انسانها چه خوب و چه بد، همه نخست به جهنم میروند؛ ولی پرهیزگاران بیدرنگ رها میشوند و ستمگران گرفتار میگردند[۳۱][۳۲].
از احادیثمعصومین (ع) نیز همین معنا برمیآید. طریق عبور افراد، بنابر ایمان و عمل دنیوی آنها، متفاوت است. برخی همچون برق میگذرند و برخی همچون تندباد و برخی همچون دویدن اسب و ...[۳۳][۳۴].
کسان دیگری نیز هستند که بر اثر بزرگی گناه، در جهنم جاودان میمانند. از این کساناند کافران[۳۵]، منافقان[۳۶]، کسی که گناه سراسر وجودش را گرفته[۳۷]، کسی که مؤمنی را به عمد و ناحق کشته[۳۸]، رباخواران[۳۹]، ستمپیشگان[۴۰] و برخی کسان دیگر[۴۱].
بنابر اعتقاد مشهور علمای شیعه، علت اصلی خلود در جهنم، کفر است. پس میتوان گفت کسانی که در دوزخ جاودان میشوند، عمل آنها به کفر بازمیگردد و در حقیقت، این کسان در شمار کافراناند. اگر کسی مؤمن باشد و به خدامعرفت داشته باشد، هیچ گاه جاودانه در جهنم نمیماند، بلکه اگر به علتی جهنمی شود، پس از کیفر دیدن و پاک شدن، رها میشود و به بهشت راه مییابد[۴۲][۴۳].