جوشیه
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«جوشیه» - که در آثار برخی گذشتگان، «حوشیّه» خوانده شده است،[۱] - راهی بود که از تیماء به سمت شمال به «الحُول» می‌‌رفت و از آنجا به «جبل العَلَم» و سپس «جَوش» (جبل الطبیق امروزی) و پس از آن به «أبائر» (بائر امروزی) -که امروزه هر دو (جوش و ابائر) در سرحدات اردن و نزدیک به حجاز قرار دارند- می‌‌رسید. این جاده که از سرزمین‌های بنی عدی فاصله چندانی ندارد، کم کم به مسیری برای حجاج شام تبدیل شد. از این مکان، امروز اطلاعی در دست نیست. حموی در ذیل عنوان «جوسیّه»، به نقل از ابن منده و حازمی، «جوشیّه» را موضعی بین نجد و شام عنوان کرده و آورده این همان مکانی است که عدی بن حاتم به وقت گریز از لشکر رسول خدا(ص)، به قصد رفتن به شام[۲] آن را پیموده است. وی در ادامه، به نقل بلاذری از قولی دیگر از حازمی اشاره کرده، جوشیّه را دژی از دژهای حمص برشمرد و سپس در توضیح و تحلیل آن مطالبی را افزوده است.[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۱۳؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۵، ص۶۴.
- ↑ در باب این ماجرا من باب نمونه رجوع کنید به ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۷۹.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۸۵.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۸۷.