بحث:فرهنگ

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۵ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

فهرست پیشنهادی

نخست: جنبه‌های معرفتی و علمی

  1. تولید فرهنگ: تولید دانش، نظریه‌ها و کشفیات علمی.
  2. فرهنگ‌آموزی: کسب دانش و علوم توسط افراد و درک و هضم آن‌ها.
  3. فرهنگ‌سازی: اشاعه دانش و علوم و عمومی‌سازی آن‌ها در میان اعضای جامعه.
  4. توسعه فرهنگ: توسعه فرآیندهای تولید و اشاعه دانش و افزایش تعامل افراد با آن‌ها.

فرهنگ از منظر معرفتی و علمی شامل مجموعه‌ای از دانش، باورها، ارزش‌ها و هنجارهایی است که یک جامعه در طول تاریخ خود انباشته و انتقال داده است. فرهنگ به مثابه حافظه جمعی یک ملت عمل می‌کند و منبع اصلی شناخت و آگاهی اعضای آن جامعه از جهان پیرامون و چگونگی تعامل با آن است.

فرهنگ از طریق ابزارهایی مانند زبان، ادبیات، هنر، آموزش، رسانه و غیره دانش و شناخت را منتقل می‌کند و در شکل‌گیری نگرش‌ها، ایده‌ها و باورهای افراد جامعه نقش محوری دارد. بعد معرفتی و علمی فرهنگ، زیرساخت تصمیم‌گیری‌ها و رفتارهای فردی و اجتماعی را تشکیل می‌دهد.

دوم: جنبه‌های فنی و ادبی

  1. تولید فرهنگ: تولید آثار هنری و ادبی.
  2. فرهنگ‌آموزی: استیعاب و تذوق هنرها و ادبیات توسط افراد.
  3. فرهنگ‌سازی: نشر هنرها و ادبیات و معرفی آن‌ها به مردم.
  4. توسعه فرهنگ: توسعه فعالیت‌های هنری و ادبی و افزایش تعامل جامعه با آن‌ها.

جنبه فنی و ادبی فرهنگ شامل مجموعه مهارت‌ها، فنون، آثار هنری و ادبی است که یک جامعه خلق کرده و حفظ نموده است. این جنبه از فرهنگ نشان‌دهنده سطح توانایی‌های فنی و هنری یک جامعه در زمینه‌های مختلف است.

جنبه فنی و ادبی فرهنگ شامل مواردی چون:

  • صنایع دستی، خوشنویسی، نقاشی، مجسمه‌سازی و سایر هنرهای تجسمی
  • معماری، شهرسازی و میراث معمارانه
  • ادبیات شفاهی و مکتوب شامل شعر، داستان، رمان و غیره
  • آثار موسیقایی سنتی و محلی
  • صنایع دستی، غذاهای سنتی و آشپزی
  • فنون و مهارت‌های سنتی

این عناصر، بیانگر ذوق هنری، ادبی و سطح مهارت‌های فنی یک جامعه هستند و در کنار جنبه معرفتی فرهنگ، وجه دیگری از هویت و شخصیت یک ملت را شکل می‌دهند.

سوم: جنبه‌های رفتاری و اخلاقی

  1. تولید فرهنگ: شکل‌گیری ارزش‌ها و اصول اخلاقی.
  2. فرهنگ‌آموزی: درونی‌سازی ارزش‌ها و اعمال رفتارهای اخلاقی توسط افراد.
  3. فرهنگ‌سازی: گسترش آگاهی اخلاقی در جامعه.
  4. توسعه فرهنگ: توسعه و تقویت رفتارهای اخلاقی.

جنبه اخلاقی و ارزشی فرهنگ، شامل مجموعه‌ای از هنجارها، ارزش‌ها و اصول اخلاقی است که رفتار افراد جامعه را شکل می‌دهد. این جنبه از فرهنگ بیانگر الگوهای رفتاری و اخلاقی مطلوب و مورد پذیرش در یک جامعه است.

مهم‌ترین مصادیق جنبه اخلاقی و ارزشی فرهنگ عبارتند از:

  • هنجارها و قواعد اخلاقی حاکم بر روابط اجتماعی مانند رعایت حقوق دیگران
  • ارزش‌هایی مانند درستکاری، امانت‌داری، گذشت، فداکاری و مسئولیت‌پذیری
  • الگوهای رفتاری مناسب در شرایط مختلف اجتماعی مانند مراسم‌ها و تعاملات اجتماعی
  • سنت‌ها و آداب و رسومی که پایبندی به ارزش‌های اخلاقی را تقویت می‌کنند

این جنبه از فرهنگ با تعیین مرزهای اخلاقی، رفتار افراد و کنش‌های اجتماعی را جهت می‌دهد و نقش مهمی در انسجام اجتماعی دارد.

چهارم: جنبه‌های تمدنی و تاریخی

  1. تولید فرهنگ: تولید تمدنی و ثبت تاریخ.
  2. فرهنگ‌آموزی: کسب دانش تاریخی و قدردانی از میراث تمدنی.
  3. فرهنگ‌سازی: اشاعه آگاهی تاریخی و تمدنی.
  4. توسعه فرهنگ: توسعه تمدن و ارتقاء آگاهی تاریخی.

جنبه تمدنی و تاریخی فرهنگ، شامل دستاوردهای مادی و تمدنی یک جامعه در طول تاریخ است که بیانگر سطح پیشرفت و توانمندی آن جامعه می‌باشد.

این جنبه از فرهنگ شامل موارد زیر است:

  • آثار باستانی و بناهای تاریخی
  • ابزارها، اختراعات و فناوری‌های توسعه یافته
  • شهرسازی، معماری و طراحی شهری
  • صنایع و مشاغل تخصصی
  • راه‌ها، پل‌ها و سایر زیرساخت‌های عمرانی و تمدنی
  • سوابق تاریخی و حفظ میراث گذشتگان

این عناصر بیانگر سطح دانش و توانایی یک ملت در ایجاد تمدن و پیشرفت مادی در طول تاریخ است.

پنجم: جنبه‌های اجتماعی مرتبط با آداب و رسوم

  1. تولید فرهنگ: شکل‌گیری آداب و رسوم اجتماعی.
  2. فرهنگ‌آموزی: پیروی افراد از آداب و رسوم.
  3. فرهنگ‌سازی: انتقال و میراث‌بری آداب و رسوم و انتقال آن‌ها بین نسل‌ها.
  4. توسعه فرهنگ: تکامل آداب و رسوم با گذر زمان.

ششم: جنبه‌های دینی

  1. تولید فرهنگ: شکل‌گیری باورها و آیین‌های دینی.
  2. فرهنگ‌آموزی: پذیرش باورهای دینی و انجام آیین‌ها توسط افراد.
  3. فرهنگ‌سازی: گسترش آگاهی دینی و معرفی باورها و آیین‌ها به مردم.
  4. توسعه فرهنگ: توسعه اندیشه دینی و تقویت نقش آن در جامعه.