پژوهشگونهای درباره مصحف فاطمه (مقاله)
پژوهشگونهای درباره مصحف فاطمه (س) عنوان مقالهای است که به بررسی مصحف فاطمه (س) و مطالب پیرامون آن میپردازد.این مقاله توسط محمد علی مهدوی راد به زبان فارسی نوشته شده و در دوماهنامه آینه پژوهش مرداد و شهریور ۱۳۸۱ (شماره ۷۵) در ۱۸ صفحه منتشر شده است.[۱]
پژوهشگونهای درباره مصحف فاطمه (س) | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | محمد علی مهدوی راد |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | دوماهنامه آینه پژوهش |
وابسته به | دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | مرداد و شهریور ۱۳۸۱ |
شماره | ۷۵ |
ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
این مقاله چکیده ندارد.
فهرست مقاله
- نگاهی به سند حدیث؛
- مصحف فاطمه و مباحث مرتبط با آن؛
- واژه «مصحف» در ادب عربی؛
- نگارنده مصحف؛
- املاکننده مصحف؛
- خداوند تبارک و تعالی؛
- ملک؛
- جبرئیل؛
- رسولالله (ص)؛
- احتمالات گوناگون در حل تعارض؛
- کتابی با محتوای گوناگون؛
- دو گونه مصحف؛
- مراد از رسولالله جبرئیل است؛
- محتوای مصحف؛
- مصحف فاطمه(س) مشتمل بر قرآن نیست؛
- مصحف فاطمه (س) مشتمل بر احکام نیست؛
- محتوای مصحف؛
- جایگاه پدر و آینده فرزندان؛
- رویدادهایی از آینده؛
- یاد پیامبران و اوصیا؛
- یادکرد حاکمان؛
- وصیت فاطمه (س)؛
- وصیت مربوط با باغها؛
- وصیت سیاسی؛
- حجم مصحف؛
- مصحف چونان میراثی ماندگار در نزد امامان (ع)؛
- تکمله.
درباره پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد علی مهدوی راد (متولد ۱۳۳۴ ش، نیشابور)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: عباس علی اختری، حجت هاشمی خراسانی، علی اکبر بنیهاشمی، سید علی حسینی خامنهای، سید عزالدین زنجانی، جواد تهرانی پیگیری کرد. مسئولیت عقدیتی و سیاسی پایگاه نهم شکاری، بنیانگذار مجله حوزه و سردبیری آن ، پایهگذار مجله بینات و مدیر مسئولی آن، مشورت در راهاندازی مجلههای میقات و علوم حدیث از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس علوم قرآن در سطوح مختلف ، به تدریس فقه الحدیث، تاریخ حدیث و همچنین مفردات قرآنی مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «اشارات قصص قرآن به امام مهدی و ویژگیهای او»، «امامت در نگره قرآنى امام موسى بن جعفر (ع)»، «یادی از سید فقیهان»، «بازى با میراث، نقد یک سرقت»، «حکمت گونهگونی روزیها از دیدگاه قرآن»، «ملاک ارزیابی کارگزاران در نهجالبلاغه» برخی از این آثار است.[۲]