محیی الدین ابن عربی
محیی‌الدین محمّد بن علی بن محمّد بن العربی طائی حاتمی معروف به «ابن عربی» و «شیخ اکبر»، (متولد ۵۶۰ق، مورسیا و متوفای ۶۳۸ق، دمشق)، فیلسوف، عارف و شاعر مسلمان عرب اهل اندلس، تحصیلات خود را در محضر اساتیدی همچون: «عبدالصمد بن محمد بن ابی الفضل حرستانی»، « ابوالخیر احمد بن اسماعیل بن یوسف طالقانی قزوینی»، «محمد بکری»، «یونس بن یحیی بن ابی الحسن عباسی هاشمی» و « ابوالقاسم عبدالرحمان بن غالب شراط» به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «فتوحات مکی»، «فصوص‌الحکم»، «دیوان ابن عربی» و «تفسیر ابن عربی» برخی از این آثار است[۱]