عبدالله بن عمر بيضاوى
ناصرالدین عبدالله بن عمر بن محمد بیضاوی شیرازی معروف به «بيضاوى» ( متوفای ۶۹۱ یا ۶۹۵ - تبریز)، مکنّی به ابوالخیر و ابوسعید و ملقب به ناصرالدین، قاضی، فقیه شافعی، مفسر و متکلم اشعری در سده‌های ۷ و ۸ ق است، تحصیلات خود را در محضر اساتیدی همچون: « امام‌الدین عمر بن محمد بیضاوی» و «شرف‌الدین عمر بن زکی بوشکانی» به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «طوالع‌الانوار»، «الغایة القصویٰ فی درایة الفتویٰ»، «منهاج الوصول الیٰ علم الاصول» و «تفسیر أنوار التنزیل و أسرار التأویل» برخی از این آثار است[۱]